خلاصه کتاب کوزیما یا تقریبا گراتزیا ( نویسنده گراتزیا دلدا )

رمان کوزیما یا تقریباً گراتزیا نوشته گراتزیا دلدا، اولین زن ایتالیایی برنده نوبل ادبیات، یک داستان اتوبیوگرافیک دلنشین است که سفر پرفراز و نشیب یک دختر جوان با استعداد به نام کوزیما را در روستاهای سنتی ساردینیا به سوی نویسندگی و شهرت جهانی روایت می کند. این کتاب، آیینه ای از مبارزات شخصی و اجتماعی دلدا برای تحقق رویایش است.

خب، سلام به همه کتاب دوستای عزیز! امروز قراره با همدیگه یه گشتی توی دنیای یکی از نویسنده های بزرگ و البته کم تر شناخته شده ادبیات دنیا، یعنی گراتزیا دلدا، بزنیم. دلدا یه جایزه نوبل ادبیات رو به خاطر قلم جادویی و تصویرسازی های بی نظیرش از ساردینیا، زادگاهش، برده. کتابی که امروز می خوایم ازش حرف بزنیم، کوزیما یا تقریباً گراتزیا هست. این رمان، در واقع قصه خود دلداست، یه جورایی زندگی نامه خودنوشت یا اتوبیوگرافیکش. داستان دختری که تو یه روستای دورافتاده به دنیا میاد و با کلی چالش و مخالفت، بالاخره به رویای نویسندگی و شهرت جهانیش می رسه.

اگه شما هم مثل من عاشق داستان هایی هستید که آدم رو می بره به دل زندگی های واقعی و نشون می ده که چطور با وجود همه سختی ها میشه به آرزوها رسید، حتماً از این سفر لذت می برید. این کتاب فقط یه داستان نیست؛ یه جور نقشه راهه برای هر کسی که یه رویای بزرگ تو سرش داره و می خواد راه خودش رو تو این دنیا پیدا کنه. آماده اید تا بریم سراغش؟

گراتزیا دلدا: آفریننده کوزیما

قبل از اینکه بریم سراغ خود کوزیما، بد نیست یه کمی با خالق این اثر، یعنی گراتزیا دلدا، آشنا بشیم. تصور کنید تو اواخر قرن نوزدهم، تو یه جزیره دورافتاده به اسم ساردینیا در ایتالیا، یه دختر به دنیا میاد که عاشق قصه گفتن و نوشتن میشه. تو اون زمان و اون مکان، این آرزو برای یه زن، چیزی شبیه به سرکشی بود. دلدا تو روستای نوئورو بزرگ شد، جایی که سنت ها حرف اول و آخر رو می زدن و کمتر کسی فکر می کرد یه دختر بتونه نویسنده بشه.

اما گراتزیا از بچگی یه روح بزرگ و یه هوش سرشار داشت. اون خودش به خودش خوندن و نوشتن یاد داد و از هر فرصتی برای غرق شدن تو دنیای کتاب ها استفاده می کرد. با اینکه تحصیلات رسمی کمی داشت، اما با پشتکار بی نظیرش شروع کرد به نوشتن. قلم اون، یه پنجره بود به دنیای واقعی و بکر ساردینیا؛ دنیایی پر از آدم های اصیل، سنت های قدیمی، عشق ها و جدال ها. سال ۱۹۲۶ بود که آکادمی نوبل، ارزش کار دلدا رو فهمید و جایزه نوبل ادبیات رو بهش داد. این اتفاق نه تنها برای دلدا، بلکه برای تمام زن هایی که رویای بزرگی تو سر داشتن، یه افتخار بزرگ بود. جایزه نوبل دلدا، تأکید کرد که چقدر قصه گفتن از دل واقعیت و با عمق روان شناختی، می تونه مهم و تأثیرگذار باشه. کوزیما هم که دقیقاً از دل همین تجربیات و ریشه های ساردینیایی دلدا بیرون اومده، نشون می ده چطور زندگی یه آدم می تونه الهام بخش یک شاهکار ادبی بشه.

یه نگاهی به کوزیما یا تقریباً گراتزیا بندازیم!

کوزیما یا تقریباً گراتزیا دقیقاً همون طور که از اسمش پیداست، یه جورایی گراتزیاست؛ اما نه کاملاً. دلدا تو این کتاب، با اسم کوزیما، یه شخصیت خلق کرده که خیلی شبیه خودشه و قصه مبارزات و رشد خودش رو از زبان اون روایت می کنه. ژانر این کتاب رو میشه یه رمان اتوبیوگرافیک یا به قول ادبی ها، بیلدونگس رومان (Bildungsroman) دونست. یعنی قصه رشد و بالندگی یه شخصیت از کودکی تا بزرگسالی.

کتاب، شما رو می بره به دل یه روستای سنتی تو ساردینیا، جایی که زمان گویا یه کمی آهسته تر می گذره. اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، فضایی پر از سنت های سفت و سخت، طبیعت بکر و آدم هایی با قلب های بزرگ و گاهی هم محدودیت های زیاد. کوزیما، شخصیت اصلی داستان، آینه ای از خود گراتزیاست. دختری با رویاهای بزرگ نویسندگی که تو دنیایی سنتی گیر افتاده. پیام کلی کتاب چیه؟ به نظرم میشه گفت داستان مبارزه یه زن جوان هنرمنده که می خواد خودش باشه و به آرزوهاش برسه، در حالی که خانواده و جامعه هی سعی می کنن اونو تو قالب های خودشون جا بدن. یه جورایی، قصه پیدا کردن صدای خود آدم تو دل شلوغی های دنیا.

داستان کوزیما چی بود؟ یه خلاصه حسابی!

حالا که با نویسنده و کلیات کتاب آشنا شدیم، وقتشه که بریم سراغ خود داستان. کوزیما رو باید یه سفر در زمان و مکان دونست، یه جور سفر به دنیای درونی یه هنرمند.

دوران کودکی در نوئورو: جایی که رویاها جوانه زدند

قصه از نوئورو شروع میشه؛ یه دهکده کوهستانی و سنتی تو ساردینیا. کوزیما تو یه خانواده پرجمعیت و نسبتاً مرفه به دنیا میاد. پدرش، یه مرد با نفوذ و سنتی، مادرش هم یه خانم مهربان و دلسوز که پایبند رسوم خانوادگیه. کوزیما از همون بچگی با بقیه خواهر و برادراش فرق داشت. اون تو دنیای خودش غرق بود؛ دنیایی پر از کتاب ها و قصه ها. تو اون زمان، کمتر کسی تو نوئورو کتاب می خوند، چه برسه به یه دختر! کوزیما یواشکی و دور از چشم بقیه، کتاب های پدرش رو می خوند و تو دنیای کلمات گم می شد. این عشق پنهانی به ادبیات، جرقه های اولیه نویسندگی رو تو دلش روشن کرد. اون احساس می کرد یه چیزی تو وجودش هست که باید بیرون بیاد، باید نوشته بشه.

اولین جرقه های نویسندگی: وقتی قلم شد تنها رفیقش

کوزیما شروع می کنه به نوشتن. داستان های کوتاه، شعر و هر چی که به ذهنش می رسید. اما این کارها رو باید مخفیانه انجام می داد. فکرش رو بکنید، تو اون جامعه، نوشتن برای یه دختر یه جورایی کار زشت یا لااقل عجیب و غریب بود. وقتی اولین داستان هاش رو یواشکی برای ناشرها می فرسته، یه سری واکنش های عجیب و غریب از جامعه و حتی خانواده می بینه. تمسخر، طرد شدن و حتی تحقیر. مردم دهکده، که به شدت پایبند سنت ها بودن، نمی تونستن بپذیرن که یه دختر به جای کارهای خونه و ازدواج، دنبال این قرتی بازی ها باشه. اما کوزیما تسلیم نشد. اون با تمام وجودش برای حفظ رویاش جنگید. هر رد شدن و هر کنایه ای، اون رو قوی تر می کرد. بالاخره، با تمام سختی ها، اولین موفقیت های کوچکش به دست اومد؛ داستان هاش کم کم چاپ می شدن و همین دلگرمی کوچیک، انرژی بیشتری بهش می داد تا تو مسیر پر پیچ و خمش ادامه بده.

«برای کوزیما، نوشتن نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت بود، فریادی از روحش که نمی توانست خاموش بماند، حتی در برابر طوفان سنت ها و قضاوت ها.»

سفر از ساردینیا به دنیای بزرگ تر: گام هایی به سوی ناشناخته

با اینکه ساردینیا زادگاه و ریشه های کوزیما بود، اما اون می دونست برای پرواز بلندتر، باید از آشیونه بیرون بزنه. سفر به رم، پایتخت ایتالیا، براش مثل قدم گذاشتن تو یه دنیای دیگه بود. شهری بزرگ، پر از آدم های متفاوت، فرهنگ های جدید و فرصت های بی شمار. این سفر، پر از چالش های جدید بود. زندگی تو شهر بزرگ، تنها بودن و تلاش برای ثابت قدم موندن تو مسیر هنری، همه و همه آزمون های سختی بودن. اما کوزیما با هر قدم، بزرگ تر و پخته تر می شد. ذهنش بازتر شد و هنر نویسندگیش هم رشد کرد. اون تونست با آدم های جدیدی آشنا بشه، تجربیات تازه ای کسب کنه و همین ها کمک کرد تا داستان هاش عمیق تر و پخته تر بشن. کم کم، آثارش بیشتر دیده شدن و اون پله پله به سمت شهرت و شناخته شدن قدم برداشت.

برگشت به ریشه ها و شکوفایی نهایی: بال و پر گرفتن یک هنرمند

با اینکه کوزیما حالا تو دنیای بزرگ تر رم جا افتاده بود و به موفقیت هایی هم رسیده بود، اما هیچ وقت ساردینیا رو فراموش نکرد. اون می دونست که ریشه هاش چقدر تو وجودش عمیقن و چطور روح ساردینیا، به آثارش رنگ و بوی خاصی می ده. کوزیما با گذر زمان، ارزش فرهنگ و طبیعت زادگاهش رو بیشتر درک کرد. اون یاد گرفت که چطور از دل همین ریشه ها و سنت ها، میشه داستان هایی نوشت که نه تنها برای مردم ساردینیا، بلکه برای تمام دنیا جذاب باشه. کوزیما بالاخره به یه نویسنده موفق و شناخته شده تبدیل شد، اما همیشه هویت ریشه ای خودش رو حفظ کرد. داستان اون، نه فقط قصه یک نویسنده، بلکه قصه یک زن قویه که تونست هویت خودش رو پیدا کنه و به دنیا نشون بده که میشه هم ریشه دار بود و هم به اوج رسید.

شخصیت های اصلی کوزیما: هر کدوم یه قصه دارن!

تو هر رمانی، شخصیت ها هستن که داستان رو پیش می برن و کوزیما هم از این قاعده مستثنا نیست. شخصیت های این کتاب، آینه ای از آدم های واقعی زندگی گراتزیا دلدا هستن و هر کدوم نقش مهمی تو شکل گیری کوزیما دارن.

کوزیما: دختری با رویاهای بزرگ

کوزیما، نماد اصلی اراده و استعداد تو این داستانه. اون یه جورایی خودِ گراتزیا دلداست، دختری که با وجود همه مخالفت ها و محدودیت ها، می خواد صدای خودش رو پیدا کنه. کوزیما مدام بین آرزوهای شخصی خودش برای نوشتن و انتظارات اجتماعی و خانوادگی که از یه دختر جوون تو اون دوره داشتن، درگیره. اون یه رویاپردازه، یه متفکر، و یه جنگجو. با اینکه ظاهری آروم داره، اما یه عزم فولادین تو وجودشه که اجازه نمیده از هدفش دست بکشه. مبارزه کوزیما برای حفظ هویت هنریش، قلب داستانه و باعث میشه خیلی ها باهاش همذات پنداری کنن.

خانواده: اولین سنگرها و اولین حمایت ها

خانواده کوزیما، یه جورایی هم حمایت کننده هستن و هم مانع. پدرش، مردی قدرتمند و سنتی که دوست داره دخترش هم مثل بقیه دخترا زندگی عادی داشته باشه، گاهی اوقات بزرگترین مانع کوزیماست. از طرفی، شاید همین سختگیری های پدر، کوزیما رو قوی تر می کنه. مادرش، یه زن مهربون و دلسوز، اما پایبند به رسوم، سعی می کنه هم کوزیما رو درک کنه و هم ازش بخواد که تابع خانواده باشه. خواهر و برادراش هم هر کدوم به نوعی، تو شکل گیری شخصیت کوزیما نقش دارن. بعضی هاش ممکنه اونو مسخره کنن و بعضی ها هم شاید یواشکی تشویقش کنن. این روابط پیچیده خانوادگی، باعث میشه داستان خیلی واقعی و ملموس باشه.

جامعه ساردینیا: سنت ها، محدودیت ها و زیبایی ها

جامعه ساردینیا خودش یه جورایی یه شخصیت تو این کتابه. این جامعه، نماد سنت های ریشه دار، محدودیت های اجتماعی و فرهنگی، و البته زیبایی های بکر طبیعت و اصالت مردمشه. مردم ساردینیا، با دیدگاه های خاص خودشون نسبت به زن و نقش اون تو جامعه، چالش های زیادی برای کوزیما ایجاد می کنن. اون باید یاد بگیره چطور تو این محیط سنتی زندگی کنه و در عین حال، به رویای مدرن خودش برسه. این تقابل بین فرد و جامعه، یکی از محورهای اصلی داستانه و به خواننده نشون می ده که چطور محیط اطراف می تونه هم سازنده باشه و هم محدودکننده.

مضمون ها و پیام های اصلی کوزیما: حرف دل نویسنده!

کتاب کوزیما فقط یه داستان زندگی نیست؛ پر از مضمون ها و پیام های عمیقیه که دلدا دوست داشته با ما در میون بذاره. این مضامین باعث میشن کتاب، ورای زمان و مکان، برای خیلی ها جذاب و قابل تأمل باشه.

مبارزه فرد در برابر جامعه و سنت

یکی از اصلی ترین تم های کتاب، همین مبارزه بی پایان فردی در برابر سنت ها و قوانین نانوشته جامعه است. به خصوص برای زن ها تو اون دوره. کوزیما می خواد مستقل فکر کنه، مستقل عمل کنه و مهم تر از همه، بنویسه. اما جامعه ساردینیا، که هنوز تو بند سنت هاست، این رو قبول نمی کنه. داستان کوزیما، قصه همه اون هایی هست که جرأت می کنن متفاوت باشن و برای آرزوهاشون بجنگن، حتی اگه همه دنیا بگن نه.

اهمیت ریشه ها و هویت فرهنگی

با اینکه کوزیما برای پیشرفت از ساردینیا دور میشه، اما هرگز ریشه هاش رو فراموش نمی کنه. دلدا با قلمش نشون میده که چطور سرزمین، فرهنگ و آداب و رسوم، جزئی جدانشدنی از هویت ماست. طبیعت ساردینیا، زبان مردمش و سنت هاشون، همگی تو آثار دلدا و تو وجود کوزیما نفوذ کرده. این کتاب به ما یادآوری می کنه که حتی اگه بخوایم به جاهای دوردست برسیم، نباید یادمون بره از کجا اومدیم.

قدرت رویا و پایداری

اگه کوزیما یه درس مهم داشته باشه، اون درس قدرت رویا و پایداری است. کوزیما بارها طرد میشه، مسخره میشه، اما هیچ وقت از هدفش دست نمی کشه. اون می دونه چی می خواد و برای رسیدن بهش، با تمام وجود تلاش می کنه. این اراده خستگی ناپذیر برای رسیدن به اهداف هنری، واقعاً الهام بخشه و به هر کسی که داره برای رویای خودش می جنگه، امید می ده.

تنهایی هنرمند

هنرمندها اغلب یه نگاهی متفاوت به دنیا دارن و همین نگاه، گاهی اوقات باعث تنهایی شون میشه. کوزیما هم این تنهایی رو تجربه می کنه. وقتی اطرافیانش اونو نمی فهمن، وقتی کسی از رویاهاش خبر نداره، احساس انزوا می کنه. این تنهایی، بخشی از سفر هنریشه و نشون میده که گاهی اوقات، برای پیدا کردن صدای خودت، باید راه خودت رو تنها بری.

خودشناسی و بلوغ

کوزیما یه جور سفر خودشناسیه. کوزیما در طول داستان، خودش رو بهتر می شناسه، نقاط قوت و ضعفش رو پیدا می کنه و بالاخره به بلوغ فکری و هنری می رسه. این داستان نشون میده که چطور با گذر از چالش ها و مواجهه با دنیا، آدم می تونه خودش رو پیدا کنه و به کسی که واقعاً هست، تبدیل بشه. این بخش از داستان، خیلی به آدم حس رشد و پیشرفت میده.

تقابل طبیعت و تمدن

یکی دیگه از مضامین جذاب کتاب، تقابل بین زندگی روستایی و طبیعت بکر ساردینیا با زندگی شهری و متمدن رم است. دلدا به زیبایی این دو دنیا رو کنار هم می ذاره و نشون میده که هر کدوم چه تأثیراتی روی کوزیما دارن. این تضاد، به داستان عمق بیشتری میده و نشون میده که چطور گذشته و آینده، سنت و مدرنیته، همزمان تو وجود یک نفر می تونن زندگی کنن.

سبک نگارش و زبان دلدا: نقاشی با کلمات!

یکی از چیزایی که کوزیما رو اینقدر خاص می کنه، سبک نگارش خود گراتزیا دلداست. قلم دلدا، واقعاً یه قلم جادویی بود؛ یه جورایی با کلمات نقاشی می کرد و می تونست خواننده رو ببره به دل ساردینیا.

نثر شاعرانه و توصیفی: دلدا استاد توصیف بود. وقتی از طبیعت ساردینیا حرف می زد، شما می تونستید بوی خاک رو حس کنید، صدای باد رو بشنوید و چشم اندازهای بکر کوهستانی رو جلوی چشمتون ببینید. توصیفاتش اونقدر غنی و پرجزئیات بود که حس می کردید خودتون اونجا هستید. از صخره ها و درخت های زیتون گرفته تا نور آفتاب روی خانه های کاه گلی، همه چیز رو با یه زیبایی خاصی به تصویر می کشید.

رئالیسم قوی: دلدا توصیف واقع گرایانه ای از زندگی و فرهنگ بومی ساردینیا ارائه می داد. اون نه تنها زیبایی ها، بلکه سختی ها و محدودیت ها رو هم بدون اغراق و با صداقت نشون می داد. داستان هاش از دل زندگی واقعی مردم ساردینیا بیرون میومدن؛ آدم هایی با تمام ضعف ها و قدرت هاشون. این رئالیسم قوی، باعث میشه کتاب خیلی قابل باور و ملموس باشه.

«گراتزیا دلدا با آثارش، ساردینیا را به جهانیان شناساند؛ سرزمینی که در آن، روح انسان در تقابل با طبیعت وحشی و سنت های دیرینه شکل می گیرد.»

عمق روان شناختی: دلدا فقط قصه نمی گفت، اون وارد ذهن و روح شخصیت هاش می شد. افکار، احساسات، ترس ها و آرزوهای کوزیما رو با دقت و ظرافت خاصی تحلیل می کرد. خواننده می تونست کاملاً با شخصیت ها ارتباط برقرار کنه و دلیل کارهای اون ها رو بفهمه. این عمق روان شناختی، به داستان بعدی فلسفی و انسانی می داد.

استفاده از عناصر بومی: دلدا خیلی هوشمندانه از واژگان، آداب و رسوم و حتی طرز فکر مردم ساردینیا تو نوشته هاش استفاده می کرد. این کار نه تنها به داستان اصالت می داد، بلکه باعث می شد خواننده بیشتر با فرهنگ اون منطقه آشنا بشه و حس کنه که داره یه چیز واقعی و دست نخورده رو می خونه.

خلاصه که سبک دلدا، یه ترکیب بی نظیر از شعر، واقعیت و روان شناسی بود که خواننده رو غرق خودش می کرد.

چرا باید کوزیما یا تقریباً گراتزیا رو بخونیم؟

شاید بپرسید خب، با این همه کتابی که هست، چرا باید برم سراغ کوزیما؟ راستش رو بخواید، دلایل زیادی برای خوندن این کتاب وجود داره که می خوام چند تاش رو باهاتون در میون بذارم:

• قصه یک زن الهام بخش: اگه دنبال یه داستانی هستید که بهتون امید و انگیزه بده، کوزیما عالیه. قصه مبارزه یه زن برای رسیدن به رویاهاش تو دنیایی پر از محدودیت، واقعاً الهام بخشه و به ما یادآوری می کنه که چقدر مهمیه به خودمون و توانایی هامون ایمان داشته باشیم.

• شناخت ادبیات ایتالیا: دلدا اولین زن ایتالیایی بود که جایزه نوبل ادبیات رو برد. با خوندن این کتاب، نه تنها با یکی از قله های ادبیات ایتالیا آشنا میشید، بلکه درکی عمیق تر از جایگاه نویسنده های نوبلیست پیدا می کنید.

• درک عمیق تر از فرهنگ ساردینیا: این کتاب شما رو می بره به دل جزیره ساردینیا، با مردمش، سنت هاش و طبیعت بکرش آشنا می کنه. دلدا با قلمش، تصویر زنده ای از این سرزمین رو ترسیم کرده که هر کسی رو مجذوب خودش می کنه.

• تجربه یک رمان اتوبیوگرافیک: خوندن زندگی نامه خودنوشت یه نویسنده بزرگ، همیشه جذابه. کوزیما به ما این فرصت رو می ده که از نزدیک با تجربیات و احساسات گراتزیا دلدا آشنا بشیم و ببینیم چطور از دل زندگی واقعی، یه اثر ادبی ماندگار خلق میشه.

خلاصه که کوزیما یه جور دعوت به سفریه؛ سفری به دل یه زندگی، یه فرهنگ و یه رویا. پیشنهاد می کنم حتماً این سفر رو تجربه کنید.

کوزیما از دید منتقدان و مخاطبان

وقتی کوزیما یا تقریباً گراتزیا منتشر شد، مثل خیلی از کارهای اتوبیوگرافیک، هم توجه زیادی رو به خودش جلب کرد و هم بحث های زیادی راه انداخت. منتقدان ادبی، به خصوص اون هایی که به رئالیسم و تصویرسازی های فرهنگی علاقه داشتن، از این کتاب خیلی استقبال کردن. اون ها قلم دلدا رو توصیفی و عمیق می دونستن و اینکه چطور تونسته صداقت و ریشه داری فرهنگ ساردینیا رو با ظرافت هنری ترکیب کنه، تحسین می کردن.

البته، مثل هر اثر هنری دیگه ای، شاید بعضی ها هم با جنبه های خاصی از داستان یا سبک نگارش دلدا ارتباط کمتری برقرار کرده باشن، اما در مجموع، کوزیما به عنوان یه اثر مهم و تأثیرگذار تو کارنامه دلدا شناخته میشه. این کتاب به دلیل ارائه یه تصویر واقعی و انسانی از مبارزات یه زن هنرمند، همیشه تو لیست کتاب هایی بوده که تو بحث های ادبی و مطالعات زنان بهش ارجاع داده میشه. مخاطبان عادی هم که به داستان های زندگی واقعی و الهام بخش علاقه دارن، معمولاً از این کتاب لذت می برن و اون رو یه منبع الهام بخش می دونن.

حرف آخر: کوزیما، یه سفر به دنیای رویاها!

خب، رسیدیم به آخر این سفرمون با کوزیما یا تقریباً گراتزیا. دیدیم که این کتاب چطور قصه یه دختر از جزیره ساردینیاست که با تمام موانع جنگید تا نویسنده بشه و به رویاهاش برسه. قصه گراتزیا دلدا، همون زن بزرگ و اولین زن ایتالیایی که نوبل ادبیات رو برد. از دوران کودکی پر از رویا و مخفی کاریش گفتیم، از مبارزاتش برای نوشتن و فرستادن داستان هاش به دنیا، تا سفری که اون رو از ساردینیا به رم برد و چطور بالاخره به شهرت رسید.

این کتاب فقط یه خلاصه داستان نیست؛ یه جور نگاه عمیق به مضامین مهمی مثل مبارزه فرد با جامعه، اهمیت ریشه ها و هویت فرهنگی، قدرت رویا و پشتکار، و تنهایی هنرمند. قلم دلدا، با اون توصیفات شاعرانه و عمق روان شناختی، واقعاً یه تابلوی زیبا از زندگی و طبیعت رو نقاشی کرده. کوزیما به ما یادآوری می کنه که حتی تو سخت ترین شرایط هم میشه به آرزوها رسید، فقط کافیه خودمون رو باور داشته باشیم و برای چیزی که بهش اعتقاد داریم، بجنگیم.

پس اگه دنبال یه کتابی هستید که هم داستانی جذاب داشته باشه، هم پر از پیام های عمیق باشه و هم شما رو با زندگی و فرهنگ یه گوشه دنیا آشنا کنه، خوندن کوزیما یا تقریباً گراتزیا رو به شدت پیشنهاد می کنم. این کتاب، قطعاً یه تجربه بی نظیره که تا مدت ها تو ذهنتون می مونه و شاید حتی شما رو هم به فکر فرو ببره که چقدر خودتون برای رویاهاتون جنگیدید. منتظر چی هستید؟ برید سراغش و خودتون رو غرق دنیای دلدا کنید!