خلاصه کتاب راه و رسم ترانه: راهنمای کاربردی ترانه سرایی ( نویسنده آرش افشار )

کتاب راه و رسم ترانه آرش افشار یک راهنمای جامع و کاربردی برای ترانه سرایی حرفه ایه که بر خلاف منابع دیگه، ترانه رو یه پدیده مستقل از شعر می دونه و اصول جهانی این هنر رو با زبان فارسی و موسیقی ایرانی تطبیق می ده. این کتاب به ترانه سراها کمک می کنه تا با شناخت عمیق ساختارها و ابزارهای ترانه، آثار قوی تر و اثرگذارتری خلق کنن و با رویکردی آکادمیک و عملی، راهی نو برای خلق ترانه های حرفه ای باز می کنه.

خب، اگر دستی بر آتشِ ترانه سرایی دارید یا دوست دارید وارد این دنیای پرشور و هیجان انگیز بشید، احتمالاً اسم کتاب راه و رسم ترانه نوشته آرش افشار رو شنیدید. این کتاب یکی از اون منابعی هست که واقعاً اومده تا یه خلاء بزرگ رو توی ادبیات فارسی و آموزش ترانه سرایی پر کنه. تا قبل از این، اکثر آموزش ها یا از دلِ تجربه شخصی مدرس ها بیرون می اومدن یا ترانه رو با شعر یکی می دونستن، که خب، این خودش یه مشکل اساسی بود. ولی آرش افشار با یه نگاه متفاوت و علمی، اومده و ترانه رو همون طور که واقعاً هست، یعنی یه کلامِ پیوند خورده با موسیقی، معرفی کرده و کلی نکته کاربردی برای نوشتن ترانه های قوی و استاندارد یاد داده. این خلاصه ای که می خونید، قرار نیست فقط یه معرفی ساده باشه؛ می خوایم با هم بریم ته و توش رو دربیاریم که بفهمیم این کتاب چی داره که اینقدر مهمه و چطور می تونه راهگشای مسیر ترانه سرایی شما باشه.

چرا راه و رسم ترانه یه ضرورت مهم برای ترانه سراهاست؟

شاید بپرسید توی این همه کتاب و کارگاه ترانه سرایی، چرا راه و رسم ترانه اینقدر خاصه؟ خب، دلیلش واضحه: این کتاب اولین باره که ترانه سرایی رو به زبون فارسی، با یه رویکرد کاملاً آکادمیک و بر اساس اصول جهانی آموزش می ده. یعنی چی؟ یعنی دیگه قرار نیست هرکی هرچی خودش تجربه کرده رو درس بده، بلکه پایه های علمی و اثبات شده ای داره که توی دنیا برای آموزش این هنر استفاده می شه. این خودش یه انقلاب کوچیکه توی حوزه آموزش ترانه!

آرش افشار کیست؟ (معرفی مختصر نویسنده)

آرش افشار، نویسنده و ترانه سرای متولد سال 1360، از اون آدم هایی هست که عشق به ترانه رو با دانش و مطالعه عمیق گره زده. شاید اسمش رو توی حوزه ترجمه شعر هم شنیده باشید. رمان سفیدپوستی که در دریای سرخ افتاد و مجموعه شعر ترجمه ای عشق بدون مرز (از نزار قبانی و چند شاعر عرب دیگه) از کارهای قبلیشه. اما تخصص اصلیش توی ترانه، باعث شده که کارگاه های ترانه سرایی زیادی رو هم برگزار کنه و این کتاب هم ثمره همین سال ها تجربه و تحقیقه. وقتی می بینیم کسی با این پیشینه دست به قلم می شه، می فهمیم که با یه کار جدی و حساب شده طرفیم.

جای خالی یک منبع درست و حسابی در ترانه فارسی

حالا راستش رو بخواهید، تا قبل از راه و رسم ترانه، توی ایران یه جور خلاء عجیبی توی منابع آموزشی ترانه حس می شد. اکثر کارگاه ها و کتاب ها، بیشتر روی جنبه های شعری ترانه تاکید داشتن، یا اونقدر پراکنده و شخصی بودن که نمی شد بهشون به چشم یه منبع جامع و معتبر نگاه کرد. اصلاً انگار کسی حواسش نبود که ترانه یه موجودیت مستقل داره و فرقش با شعر فقط توی محاوره بودن یا نبودن نیست. اینجاست که کتاب راه و رسم ترانه آرش افشار مثل یه گنج پیدا شده می مونه؛ چون اومده و این خلاء رو با یه رویکرد علمی، عملی و تازه پر کرده.

ترانه، شعر نیست! (نگاه تازه و متفاوت کتاب)

مهم ترین و شاید انقلابی ترین حرفی که این کتاب میزنه، اینه که ترانه، شعر نیست!. این جمله شاید اولش به نظرتون عجیب بیاد، ولی اگه خوب بهش فکر کنید، می بینید که چقدر درسته و ریشه خیلی از مشکلات ترانه سرایی ما همینه. آرش افشار توی این کتاب، خیلی واضح و مستدل توضیح میده که چرا ترانه باید یه موجودیت جدا از شعر داشته باشه و چطور این یکسان انگاری باعث شده که ترانه فارسی از مسیر خودش منحرف بشه و به تکرار بیفته.

یکسان انگاری شعر و ترانه، ریشه مشکلات!

چرا ترانه نیاز به آموزش جداگانه داره؟

تصور کنید یه فیلمنامه نویس برای نوشتن یه فیلمنامه، به جای اصول سینمایی، بره کلاس داستان نویسی! خب نتیجه چی می شه؟ یه داستان خوب که شاید هیچ وقت نشه ازش یه فیلم خوب ساخت. ترانه هم دقیقاً همینه. همون طور که یه نمایش نامه ساختارش رو از اجرا روی صحنه می گیره، و یه فیلمنامه ساختارش رو از قواعد سینما، ترانه ساختار خودش رو از موسیقی می گیره. یعنی کلام ترانه باید جوری چیده بشه که با ملودی، ریتم و هارمونیِ موسیقی همخوانی داشته باشه. پس اگه قرار باشه ترانه رو مثل شعر آموزش بدیم، عملاً داریم به شاگردها ابزارهایی میدیم که به درد کارشون نمی خوره.

آیا اصلاً می شه ترانه سرایی رو یاد گرفت؟

این سوالیه که خیلی ها از خودشون می پرسن. آرش افشار خیلی رک و راست می گه که بله، ترانه سرایی آموزش پذیره! البته باید یه فرق مهم رو بذاریم بین قریحه و استعداد با مهارت و تکنیک. قریحه مثل یه موتور قویه که خودتون باید داشته باشید، ولی مهارت و تکنیک، اون فرمون و دنده و پدال گازه که بهتون یاد میدن چطور این موتور رو کنترل کنید و بهترین استفاده رو ازش ببرید. کتاب راه و رسم ترانه دقیقاً روی همین مهارت ها و تکنیک ها تمرکز می کنه و بهتون یاد می ده چطور استعدادتون رو توی مسیر درست هدایت کنید.

مشکل کارگاه های ترانه رایج چیه؟

نویسنده توی کتابش خیلی شجاعانه به نقد کارگاه ها و کلاس های ترانه سرایی رایج می پردازه. خیلی از این کارگاه ها، بیشتر شبیه جلسات شعرخوانی ان تا کلاس ترانه سرایی. دلیلش هم واضحه: مدرس ها خودشون شاید خیلی به اصول و مبانی آکادمیک ترانه مسلط نیستن و بیشتر تجربیات شخصی خودشون رو منتقل می کنن. خب، تجربه شخصی خوبه، ولی کافی نیست. راه و رسم ترانه می خواد این روند رو تغییر بده و یه متدولوژی علمی و مدون رو جایگزین این رویکردهای تفننی و سلیقه ای کنه.

ساختار و ابزارهای ترانه: الفبای ترانه سرایی حرفه ای

حالا که فهمیدیم ترانه چی نیست، وقتشه ببینیم ترانه چی هست و چطور ساخته می شه. بخش دوم و در واقع اصلی کتاب، غواصی می کنه توی ساختار و ابزارهای ترانه سرایی. این بخش، به قول معروف ستون فقرات کتابه و به ما یاد می ده که چطور یه ترانه رو مثل یه معمار، دقیق و حساب شده بسازیم.

ساختار ترانه: اسکلت بندی کلام برای موسیقی

تصور کنید می خواهید یه ساختمون بسازید. اولین چیزی که نیاز دارید، نقشه شه، اسکلت بندی اش. ترانه هم دقیقاً همینه. آرش افشار توی کتابش، تعریف خیلی مدرن و کاملی از ترانه میده: کلامی که با رعایت موازین موسیقایی (برپایه موسیقی، همراه موسیقی یا دست کم برای همراهی با موسیقی) نوشته می شود. این یعنی ترانه، جدا از موسیقی، اصلاً معنی نداره.

ترانه از دیدگاه آرش افشار: کلامی برای موسیقی

این نگاه، ترانه رو از یه شعر صرف که بعداً روش آهنگ گذاشته میشه، جدا می کنه. ترانه از ابتدا برای موسیقی طراحی شده. کلمات، ریتم، قافیه ها، همه و همه باید جوری چیده بشن که وقتی با یه ملودی همراه می شن، بهترین حس رو منتقل کنن و یه اثر یکپارچه رو بسازن. اینجاست که تفاوت اصلی آموزش اصولی ترانه سرایی با سایر دیدگاه ها مشخص میشه.

ساختگرهای ترانه: اجزای تشکیل دهنده جادویی

مثل هر سازه ای، ترانه هم از یه سری آجر و مصالح تشکیل شده که بهشون ساختگر (Building Blocks) می گن. آرش افشار این اجزا رو به صورت کاربردی توضیح میده:

• ورس (Verse): این بخش جاییه که داستان ترانه روایت می شه، فضا رو می سازیم، شخصیت ها رو معرفی می کنیم و جزئیات رو میاریم وسط. هر ورس معمولاً محتوای متفاوتی داره ولی حس و حال کلیش یکیه.
• کورس (Chorus) یا ترجیع بند: قلب تپنده ترانه! اینجاست که حرف اصلی و پیام کلیدی ترانه گفته می شه. معمولاً تکرار میشه و باید یه جوری باشه که توی ذهن شنونده حک بشه. قلاب ترانه (Hook) هم اغلب توی همین کورس جا داره.
• بریج (Bridge): یه بخش کوتاهه که معمولاً بین کورس ها یا ورس ها میاد و وظیفه اش اینه که یه تغییر کوچیک توی فضا، لحن یا حتی دیدگاه ترانه ایجاد کنه تا شنونده خسته نشه و یه نفس تازه کنه.
• پریکورس (Pre-Chorus) و پست کورس (Post-Chorus): این ها بخش های انتقالی هستن. پریکورس قبل از کورس میاد تا شنونده رو آماده ورود به کورس کنه و پست کورس بعد از کورس میاد و معمولاً یه جور نتیجه گیری یا تقویت همون حس و حال کورس رو داره.
• اینترو (Intro) و اوترو (Outro): اینترو شروع ترانه ست و فضا رو برای ورود کلام آماده می کنه. اوترو هم پایان ترانه ست و معمولاً با یه جور محو شدن یا تکرار آروم ملودی و کلام تموم می شه.

الگوهای رایج ساختاری در ترانه: آشنایی با نقشه ها

همون طور که توی معماری نقشه های مختلفی داریم، توی ترانه سرایی هم الگوهای ساختاری رایج و جهانی وجود داره که کتاب راه و رسم ترانه بهشون می پردازه. مثلاً ساختار AABA یا Verse-Chorus یا ABABCB. این الگوها یه جور راهنما هستن که به ترانه سرا کمک می کنن تا بدون سردرگمی، کلامش رو ساختاربندی کنه و یه اثر منظم و گوش نواز خلق کنه.

چرا دونستن ساختار برای هر ترانه سرا واجبه؟

فکر کنید یه آهنگساز بدون اینکه بدونه کجا باید کورس بزنه یا بریج بذاره، شروع کنه به آهنگسازی. خب نتیجه اش یه آش شله قلمه! ترانه سرا هم باید همینقدر به ساختار مسلط باشه. شناخت ساختار ترانه، هم به ترانه سرا کمک می کنه کلامی بنویسه که دقیقاً جای خودش رو توی ملودی پیدا کنه، و هم به آهنگساز دید میده که چطور روی اون کلام، بهترین ملودی رو سوار کنه. این یعنی یه همکاری هدفمند و حرفه ای.

حتی اگر قرار باشد ترانه سرا به همین شیوه رایج ابتدا ترانه اش را بنویسد و بعد در اختیار آهنگساز قرار دهد تا روی آن ملودی بگذارد، لازم است که در این متن، ساختار ترانه رعایت شده و پیشنهادی موسیقایی به همراه داشته باشد.

ابزارهای ترانه سرایی: از وزن تا بیان هنری

حالا که اسکلت ترانه رو شناختیم، وقتشه ببینیم با چه ابزارهایی می تونیم بهش گوشت و پوست و زیبایی بدیم. آرش افشار توی این بخش، به ابزارهای نظم و بیان ترانه می پردازه:

ساز و کار وزن و ریتم در ترانه

توی شعر کلاسیک، وزن عروضی حرف اول رو می زنه. ولی توی ترانه، نگاه متفاوته. اینجا تأکید بیشتر روی ریتم موسیقایی و هماهنگی کلام با ضرب آهنگه. یعنی کلام باید جوری باشه که وقتی روی ملودی قرار می گیره، روون و طبیعی شنیده بشه و فالش نزنه. کتاب راه و رسم ترانه به شما یاد می ده که چطور بدون اینکه اسیر وزن های خشک عروضی بشید، کلامی با ریتم درست و حسابی بنویسید.

قافیه و ردیف: فقط یه جور چیدمان کلمه نیست!

قافیه و ردیف هم توی ترانه نقش دارن، ولی باز هم نه به همون شکلی که توی شعر می بینیم. اینجا هدف اصلی اینه که قافیه ها و ردیف ها به زیبایی و گوش نوازی ترانه کمک کنن، نه اینکه صرفاً یه قاعده دستوری باشن. باید جوری استفاده بشن که گوش شنونده رو آزار نده و به روانی ترانه کمک کنه.

هماهنگی: هارمونی بین کلام و ملودی

این شاید مهم ترین نکته باشه. هماهنگی یعنی وقتی کلام و ملودی کنار هم قرار می گیرن، یه هارمونی کامل رو بسازن. یعنی کلام باید بتونه احساسی که ملودی داره رو منتقل کنه و بالعکس. آرش افشار به ما یاد میده که چطور این هماهنگی رو توی کلاممون ایجاد کنیم تا ترانه مون یه اثر یکپارچه و قوی باشه.

زیباسازی ترانه با آرایه های ادبی

استفاده از استعاره، تشبیه، نماد و سایر آرایه های ادبی، می تونه به ترانه عمق و زیبایی بیشتری بده. البته اینجا هم نباید زیاده روی کرد. ترانه باید ساده و قابل فهم باشه. کتاب راه و رسم ترانه به ما نشون میده که چطور میشه از این ابزارها به شکل موثر و به اندازه توی ترانه استفاده کرد تا هم زیبایی کلام حفظ بشه و هم پیام به راحتی منتقل بشه.

انواع ترانه: ترانه ها چند دسته هستن؟

مثل هر هنر دیگه ای، ترانه هم کلی دسته بندی و زیر شاخه داره. آرش افشار توی کتابش، ترانه ها رو از جنبه های مختلفی دسته بندی می کنه که دونستن این دسته بندی ها بهمون کمک می کنه تا هدفمندتر ترانه بنویسیم:

• ترانه ها بر اساس محتوا: مثلاً ترانه های عاشقانه، اجتماعی، اعتراضی، فلسفی و…
• ترانه ها بر اساس سطح زبان: ترانه های عامیانه، رسمی تر، یا حتی با زبان ادبی.
• ترانه ها بر اساس زاویه دید: اینکه ترانه از زبان اول شخص، دوم شخص یا سوم شخص روایت بشه.
• ترانه ها بر اساس کارکرد و ارائه: ترانه هایی که برای فیلم، سریال، تبلیغات، یا صرفاً برای پخش در رادیو و تلویزیون نوشته می شن.
• ترانه ها بر اساس گونه موسیقایی (ژانر): مثلاً ترانه های پاپ، راک، سنتی، تلفیقی و…

این دسته بندی ها به ما کمک می کنن تا بفهمیم داریم برای چه هدفی و با چه ویژگی هایی ترانه می نویسیم و چطور می تونیم خودمون رو به اون هدف نزدیک تر کنیم.

فرایند نوشتن ترانه: از فکر تا اجرا

حالا که ابزارها و ساختار ترانه رو شناختیم، وقتشه که آستین ها رو بالا بزنیم و شروع کنیم به نوشتن. این بخش از خلاصه کتاب راه و رسم ترانه، مثل یه راهنمای قدم به قدم عمل می کنه و به ما یاد می ده که چطور از یه ایده خام، به یه ترانه پخته و کامل برسیم.

ایده پردازی: شکار ایده ها و پرورششون

اولین قدم توی هر کار هنری، داشتن ایده ست. بدون ایده، هیچ کاری جلو نمیره. ولی ایده از کجا میاد؟ آیا باید منتظر بمونیم تا ایده به سراغمون بیاد یا خودمون می تونیم شکارش کنیم؟ کتاب آرش افشار، کلی تکنیک برای این کار داره.

چطور ایده های ناب برای ترانه پیدا کنیم؟

توی این بخش، یاد می گیریم که چطور می تونیم از اتفاقات روزمره، احساساتمون، خاطراتمون، حتی از یه جمله یا یه تصویر ساده، ایده های بکر برای ترانه پیدا کنیم. کتاب راه و رسم ترانه به ما یاد میده که اطرافمون پر از ایده ست، فقط کافیه چشم های ترانه سرا داشته باشیم تا اون ها رو ببینیم و شکارشون کنیم. حتی گاهی اوقات یه کلمه ساده می تونه سرنخ یه ترانه طولانی بشه.

از یه ایده خام تا یه طرح پخته برای ترانه

ایده خام به تنهایی کافی نیست. باید پرورشش بدیم. توی این قسمت، یاد می گیریم چطور یه ایده کوچیک رو بزرگ کنیم، بهش شاخ و برگ بدیم، و ازش یه طرح اولیه برای ترانه بسازیم. یعنی چطور از یه روز بارونی به داستان یه عشق زیر بارون برسیم. این مرحله، مثل آماده کردن خاک و بذر برای کاشت یه گیاهه.

فرایند نوشتن: گام به گام تا خلق یک ترانه کامل

حالا که ایده هامون رو پرورش دادیم، وقتشه قلم رو دست بگیریم و شروع کنیم به نوشتن. اینجاست که مهارت و تکنیک های آرش افشار حسابی به کارمون میاد.

چطور محتوای ترانه رو شکل بدیم و توسعه بدیم؟

این بخش، متدهای عملی برای شکل دهی و توسعه محتوای ترانه رو آموزش می ده. یعنی چطور از اون طرح اولیه، کلمات رو انتخاب کنیم، جمله بندی کنیم، و به ترانه مون جون بدیم. باید بدونیم که هر کلمه چه بار معنایی و احساسی داره و چطور می تونه روی مخاطب تاثیر بذاره. این بخش به ما یاد میده که چطور از کلمات به داستان برسیم.

در شروع نوشتن لازم نیست به ابزارهای نظم فکر کنید. مهم نیست که ترانه در نهایت قرار است روی یک ریتم یا ملودی سوار شود یا وزن عروضی داشته باشد. چیزهایی مثل قافیه و هماهنگی و حتی زبان، فعلاً اهمیتی ندارد. حتی مخاطب شناسی و اینکه کدام خواننده و در کدام سبک این کار را خواهد خواند، درحال حاضر مساله شما نیست. حرف هایتان را خیلی ساده و راحت بنویسید. هر چیزی را که قرار است بگویید بدون رعایت هیچ محدودیتی روی کاغذ بیاورید. فقط مشخص کند که هر حرف مربوط به کدام بخش از ترانه است.

یه راهنمای قدم به قدم برای نوشتن ترانه

آرش افشار توی کتابش یه مسیر مطمئن و عملی برای نگارش ترانه پیشنهاد می کنه. یعنی از کجا شروع کنیم، چطور پیش بریم، و کجا تمومش کنیم. این یه نقشه راهه که بهمون کمک می کنه توی مسیر نوشتن ترانه گم نشیم و بتونیم یه کار منظم و حرفه ای ارائه بدیم. فرایند نگارش ترانه (روش آرش افشار) واقعاً کاربردیه و حسابی به کارتون میاد.

وقتی ملودی داری، چطور روش ترانه بنویسی؟

گاهی اوقات اول ملودی ساخته میشه و بعد ترانه سرا باید روی اون ملودی کلام بذاره. این کار قلق های خاص خودش رو داره. کتاب راه و رسم ترانه به ما یاد می ده که چطور با حفظ ریتم و فضای ملودی، کلامی مناسب و هماهنگ رو بنویسیم. این کار، نیاز به گوش قوی و شناخت دقیق از ساختارهای موسیقایی داره که توی این کتاب بهش پرداخته شده.

قلاب ترانه (Hook) و ترجیع بند (Chorus): قلب تپنده ترانه شما

مهم ترین بخش هر ترانه، قلاب یا هوکه (Hook). قلاب اون بخش از ترانه ست که توی ذهن مخاطب می مونه و باعث می شه هی ترانه رو تکرار کنه. معمولاً ترجیع بند (Chorus) جاییه که قلاب اصلی ترانه جا داره. اهمیت قلاب ترانه (Hook) رو هر ترانه سرایی باید بدونه. آرش افشار تکنیک های ساختن قلاب های قوی و ترجیع بندهای ماندگار رو با ذکر مثال های کاربردی، خیلی خوب توضیح داده. اینجا باید حسابی خلاق باشیم و کاری کنیم که ترانه مون توی یادها بمونه.

چرا کتاب راه و رسم ترانه واقعاً فرق داره؟ (تحلیل و مزیت رقابتی)

حالا بیاید یه جمع بندی کنیم که چرا این کتاب اینقدر خاصه و چرا باید حتماً بخونیدش. راه و رسم ترانه نه تنها یه کتابه، بلکه یه راهنما برای تغییر نگرش به ترانه سراییه.

یه نگاه جهانی با طعم فارسی

یکی از مهم ترین نقاط قوت این کتاب، رویکرد آکادمیک و جهانی اونه. آرش افشار اصول ترانه سرایی که توی دانشگاه ها و کارگاه های معتبر دنیا تدریس می شه رو آورده و با ظرافت و دقت، با زبان و موسیقی فارسی تطبیق داده. این یعنی دیگه لازم نیست برای یادگیری اصول جهانی، به منابع انگلیسی رجوع کنیم؛ چون همه چیز رو یکجا و به زبون خودمون داریم.

تفاوت اصلی این کتاب با بقیه چیه؟

همون طور که گفتیم، مهم ترین نوآوری کتاب توی تمایز ساختاری ترانه از شعره. این کتاب، یه خط قرمز پررنگ بین این دو می کشه و به ما یاد میده که ترانه یه هویت مستقل داره. این نگرش باعث میشه که ترانه سراها دیگه اسیر کلیشه های شعری نشن و بتونن با آزادی و خلاقیت بیشتری به خلق آثار موسیقایی فکر کنن.

از تئوری تا عمل: یه راهنمای کامل و جامع

یکی دیگه از مزیت های این کتاب، جامعیت و کاربردی بودنشه. آرش افشار فقط به تئوری نپرداخته، بلکه کلی تمرین های کاربردی ترانه سرایی و راهکار عملی هم ارائه داده. یعنی هم بهت یاد میده که چی باید بدونی، هم بهت میگه که چی باید انجام بدی. این ترکیب تئوری و عمل، این کتاب رو به یه منبع بی نظیر برای هر کسی که می خواد ترانه سرایی حرفه ای یاد بگیره، تبدیل می کنه.

این کتاب به درد کی می خوره؟

• ترانه سرایان مبتدی: اگه تازه کارید و می خواهید قدم های اول رو محکم بردارید، این کتاب بهترین راهنماست.
• ترانه سرایان حرفه ای: حتی اگر سال هاست ترانه می نویسید، با خوندن این کتاب می تونید دانش خودتون رو به روز کنید و از رویکردهای جدید استفاده کنید.
• مدرسان و پژوهشگران: این کتاب می تونه یه منبع عالی برای تدریس و پژوهش توی حوزه ترانه باشه.
• آهنگسازان و خوانندگان: اگه می خواهید درک عمیق تری از کلام ترانه داشته باشید تا همکاری موثرتری با ترانه سراها داشته باشید یا حتی خودتون دست به قلم بشید، این کتاب حسابی به دردتون می خوره.

پس فرقی نمی کنه توی کدوم دسته هستید، راه و رسم ترانه حتماً حرف جدیدی برای گفتن به شما داره.

حرف آخر: راهی نو برای ترانه سرایی در ایران

خلاصه کتاب راه و رسم ترانه: راهنمای کاربردی ترانه سرایی ( نویسنده آرش افشار ) در واقع یه جور چراغ راهه برای ترانه سرایی نوین توی ایران. این کتاب به ما یاد میده که ترانه یه موجودیت مستقل، علمی و فوق العاده کاربردیه که قوانین و قواعد خاص خودش رو داره. با خوندن این کتاب، می تونید به جای تکرار مکررات و چرخیدن توی دور باطل، راهی نو پیدا کنید و ترانه هایی خلق کنید که هم از نظر هنری قوی باشن و هم با استانداردهای جهانی همخوانی داشته باشن.

پس اگه دنبال یه تغییر اساسی توی شیوه ترانه سرایی خودتون هستید، اگه می خواهید حرفه ای تر کار کنید و از روزمرگی فاصله بگیرید، پیشنهاد می کنم حتماً این کتاب رو کامل بخونید. باور کنید که بعد از خوندنش، دیدگاهتون به ترانه و ترانه سرایی کاملاً عوض می شه. این کتاب نه تنها یه راهنمای کامله، بلکه یه دعوت نامه برای ورود به دنیای ترانه سرایی حرفه ای و مدرنه.