معرفی و نقد سریال پرفروغ ها

سریال پرفروغ ها، که از رمانی برنده جایزه بوکر اقتباس شده، یک درام تاریخی رازآلود و گیرای نیوزلندی است که شما را به دنیای پرهیاهوی تب طلا در دهه ۱۸۶۰ می برد. این اثر با بازی های درخشان و فضاسازی خیره کننده اش، بیننده را درگیر داستانی پیچیده از عشق، خیانت و سرنوشت می کند و تجربه ای فراموش نشدنی رقم می زند. آماده یک سفر هیجان انگیز به دل رازها و معماهای گذشته باشید.

اگه دنبال یه سریال تاریخی هستید که هم رازآلود باشه و هم حسابی ذهنتون رو درگیر کنه، «پرفروغ ها» یا همون The Luminaries می تونه گزینه عالی باشه. این سریال چیزی فراتر از یه داستان ساده ست؛ یه جورایی شبیه به یه پازل بزرگ می مونه که هر تیکه ازش یه گوشه از زندگی شخصیت ها و اتفاقات عجیب و غریبی رو نشون می ده که توی دوران تب طلای نیوزلند رخ داده. این مقاله قراره یه سفر کامل باشه به دنیای این سریال، از معرفی کلی و داستانش گرفته تا بررسی ریزبینانه نقاط قوت و ضعفش، تا آخرش خودتون بتونین تصمیم بگیرین که آیا این سریال همون چیزیه که دنبالش هستین یا نه.

سریال پرفروغ ها: نگاهی کلی

«پرفروغ ها» یه سریال کوتاه شش قسمتیه که در سال ۲۰۲۰ از شبکه های BBC Two در بریتانیا و TVNZ 1 در نیوزلند پخش شد. این سریال محصول مشترک این دو کشوره و توی ژانرهای درام تاریخی، رازآلود، عاشقانه و جنایی جا می گیره. هر قسمت حدود ۶۰ دقیقه هست و می برتتون به قلب وقایع قرن نوزدهم. کارگردانی این کار رو کلر مک کارتی به عهده داشته و فیلمنامه اش رو هم النور کاتن، نویسنده رمان اصلی، خودش نوشته. این رمان که اسمش هم The Luminaries هست، سال ۲۰۱۳ جایزه معتبر من بوکر رو برده و همین خودش نشون می ده با یه داستان معمولی سروکار نداریم.

می شه گفت این سریال، همون طور که از اسمش پیداست، مثل یه کهکشان کوچیک از ستاره هاست؛ ستاره هایی که هر کدومشون یه داستانی دارن، یه رازی، یه سرنوشتی. همون طور که توی بریف هم اشاره کردیم، هدف اصلی این مقاله همینه که به شما یه دید جامع و تحلیلی عمیق از این سریال بده تا بتونید تصمیم بگیرید که وقت گذاشتن براش می ارزه یا نه. خب، بریم سراغ جزئیات بیشتر.

تولد یک اقتباس از دل یک رمان برنده جایزه

سریال «پرفروغ ها» بر اساس رمانِ فوق العاده ای به همین نام اثر النور کاتن ساخته شده. این رمان، یه شاهکار ادبیه که سال ۲۰۱۳ جایزه من بوکر رو برد و کلی سر و صدا کرد. نکته جالبش اینه که خود النور کاتن، نویسنده رمان، هم مسئول نوشتن فیلمنامه اقتباسی سریال بوده. این اتفاق هم خوبه و هم گاهی اوقات چالش برانگیز. خوبه چون نویسنده اصلی بهتر از هر کسی می دونه که چی توی داستانش مهمه و چطور باید حس و حالش رو منتقل کنه. اما خب، تبدیل یه رمان هزار صفحه ای و پرجزئیات به یه سریال شش قسمتی، کار آسونی نیست و ممکنه مجبور بشن از بعضی ظرافت ها و جزئیات رمان بگذرن.

رمان The Luminaries به خاطر ساختار پیچیده و نمادینش معروفه که بر اساس اصول ستاره شناسی و حرکت سیارات بنا شده. هر فصل به یکی از شخصیت ها اختصاص داره و به نوعی با یکی از سیارات یا صورت های فلکی مرتبط می شه. این ساختار تو سریال کمتر به چشم می خوره و سریال بیشتر روی خط داستانی اصلی و روابط بین شخصیت ها تمرکز کرده، اما خب، هنوز هم ردپای این ایده های ستاره شناسانه رو می تونیم توی سرنوشت شخصیت ها و اتفاقات ببینیم.

خلاصه داستان سریال پرفروغ ها (بدون لو رفتن کل ماجرا)

داستان سریال «پرفروغ ها» ما رو می بره به نیوزلند دهه ۱۸۶۰، درست وسط تب طلای اوتاگو. یه دنیای پر از طمع، امید، و البته خطر. جایی که آدم ها از هر قشری، از جوینده های طلا گرفته تا تاجران و خلافکارها، برای یک چیز جمع شدن: طلا. قصه از جایی شروع می شه که والتر مودی، یه جوینده طلای مرموز، وارد شهر هوکینو می شه. شهری که مثل یه دیگ جوشان از رازها و دسیسه هاست.

ورود مودی همزمان می شه با یه قتل و ناپدید شدن های عجیب و غریب. اما قلب داستان جاییه که سه تا شخصیت اصلی وارد ماجرا می شن: آنا ودرل (Anna Wetherell)، یه دختر جوون که از بخت بدش به این شهر پرهیاهو کشیده شده؛ امری استینز (Emery Staines)، یه جوینده طلای خوش شانس و دلباخته آنا؛ و لیدیا ولز (Lydia Wells)، یه زن قدرتمند و مرموز که صاحب روسپی خانه شهر و یه جورایی مهره اصلی بسیاری از بازی های پشت پرده ست. این سه نفر، توی یه شبکه پیچیده از عشق، خیانت، دروغ و انتقام گره می خورن و سرنوشتشون جوری به هم وصل می شه که راه فراری نیست.

داستان از طریق فلاش بک ها و فلاش فورواردهای هوشمندانه روایت می شه. یعنی شما هی بین گذشته و حال در نوسان هستین و ذره ذره پازل اتفاقات کنار هم چیده می شه. قاتل کیه؟ آنا چرا بیهوش توی شهر پیدا شده؟ طلای امری کجا رفته؟ اینا سوالاتی هستن که سریال از همون اول تو ذهن مخاطب می کاره و تا آخرین لحظه هم ما رو با خودش همراه می کنه.

«سریال پرفروغ ها ما را به دل عصر تب طلا در نیوزلند قرن نوزدهم می برد، جایی که عشق، طمع و سرنوشت، نقشه هایی پیچیده تر از آنچه فکرش را بکنیم می کشند.»

نقاط قوت سریال پرفروغ ها که ارزش دیدن داره

الف) بازیگری درخشان؛ ستاره هایی که می درخشند

بی اغراق می شه گفت یکی از بزرگترین برگ برنده های «پرفروغ ها»، بازی های فوق العاده بازیگراشه. مخصوصاً اگه طرفدار اوا گرین باشین، اینجا حسابی از دیدنش لذت می برین. نقش لیدیا ولز رو جوری بازی می کنه که واقعاً آدم رو میخکوب می کنه. لیدیا یه زن چندوجهی، قدرتمند، مرموز و در عین حال آسیب پذیره که اوا گرین تمام این پیچیدگی ها رو به بهترین شکل به تصویر کشیده. چشماش، حرکاتش، حتی لحن صداش، همه و همه یه جور خاصی بیننده رو جذب می کنه.

جدای از اوا گرین، ایو هیوسون در نقش آنا ودرل و هیمش پاتل در نقش امری استینز هم شیمی خیلی خوبی دارن. رابطه عاشقانه این دو نفر، قلب تپنده داستانه و اون ها هم با ظرافت خاصی این عشق محکوم به سرنوشت رو بازی می کنن. ایو هیوسون نقش دختری رو بازی می کنه که توی طوفان اتفاقات افتاده و سعی می کنه سرپا بمونه و پاتل هم نقش مردی رو که با وجود خوش شانسی هاش، درگیر بدبیاری های عجیب و غریبی می شه. بازیگران مکمل هم دست کمی از این سه نفر ندارن و هر کدومشون به خوبی تونستن نقش خودشون رو ایفا کنن و به دنیای سریال عمق بدن.

ب) فضاسازی و طراحی هنری خیره کننده

یکی دیگه از چیزهایی که «پرفروغ ها» رو خاص می کنه، فضاسازی فوق العاده اش هست. وقتی سریال رو می بینین، حس می کنین واقعاً رفتین به نیوزلند قرن نوزدهم. از لباس های پرجزئیات و معماری دوران گرفته تا مناظر طبیعی بکر و نفس گیر نیوزلند، همه و همه با دقت و وسواس زیادی بازآفرینی شدن. طراح صحنه و لباس واقعاً کارش رو خوب انجام داده.

سینماتوگرافی سریال هم حرف نداره. فیلمبرداریش واقعاً هنرمندانه است و با استفاده از نور و رنگ، یه اتمسفر رازآلود و گوتیک رو ایجاد کرده که کاملاً با حال و هوای داستان جور درمیاد. هر فریم مثل یه نقاشی می مونه که جزئیات زیادی توش دیده می شه. این دقت به جزئیات باعث می شه بیننده کاملاً غرق در دنیای سریال بشه و حس کنه خودش هم اونجاست.

ج) کارگردانی و روایت هوشمندانه

کلر مک کارتی، کارگردان سریال، کار سختی رو به عهده داشته. اینکه یه رمان پیچیده با روایت های درهم تنیده رو به یه سریال تلویزیونی تبدیل کنه که برای مخاطب گیج کننده نباشه، واقعاً سخته. اما به نظر من، او تا حد زیادی موفق شده. استفاده از روایت غیرخطی، یعنی پریدن بین گذشته و حال، یکی از ویژگی های بارز این سریاله. این روش روایت، به جای اینکه همه چیز رو از همون اول لو بده، ذره ذره اطلاعات رو به بیننده می ده و همین باعث می شه تنش و رمزآلودگی داستان تا آخرین لحظه حفظ بشه.

هر قسمت، یه تیکه از پازل رو به شما نشون می ده و هی شما رو مجبور می کنه که حدس بزنید چه اتفاقی افتاده. این سبک کارگردانی، باعث می شه بیننده همیشه درگیر داستان باشه و نتونه چشم از صفحه برداره. مک کارتی با مهارت خاصی، پیچیدگی های رمان رو ساده تر کرده، بدون اینکه از عمق داستان کم بشه.

د) موسیقی متن تأثیرگذار

موسیقی متن «پرفروغ ها» هم نقش مهمی توی انتقال حس و حال سریال داره. ملودی ها جوری انتخاب شدن که حس تعلیق، درام و گاهی هم اون حس عاشقانه غم انگیز رو به بهترین شکل به بیننده منتقل می کنن. موسیقی به خودی خود یه شخصیت جدایی توی سریال نیست، اما مثل یه همراه همیشگی عمل می کنه که زیرپوست اتفاقات جریان داره و به تأثیرگذاری صحنه ها کمک زیادی می کنه.

نقاط ضعف احتمالی یا جنبه های قابل بحث

الف) پیچیدگی بیش از حد داستان؛ یه جورایی شبیه به کلاف سردرگم

خب، همون طور که گفتم، «پرفروغ ها» از یه رمان خیلی پیچیده اقتباس شده و سعی کرده که این پیچیدگی رو تا حدی حفظ کنه. این موضوع می تونه هم یه نقطه قوت باشه و هم یه نقطه ضعف. برای کسایی که عاشق داستان های چندلایه و شخصیت های زیاد هستن، این پیچیدگی جذابه. اما برای بعضی ها ممکنه یه کم گیج کننده باشه. تعداد شخصیت ها زیاده و هر کدومشون گذشته و رازهای خودشون رو دارن که ممکنه دنبال کردن همه این خطوط داستانی برای برخی بینندگان یه کم سخت باشه. مخصوصاً اگه بخواید بدون تمرکز کامل سریال رو ببینید، ممکنه رشته داستان از دستتون در بره.

ب) ریتم کند؛ آیا همیشه به نفع داستانه؟

یکی دیگه از مسائلی که ممکنه بعضی ها رو اذیت کنه، ریتم نسبتاً کند سریاله. «پرفروغ ها» یه سریال سریع و پرهیجان نیست که تو هر صحنه یه اتفاق مهیج بیفته. داستان با طمأنینه جلو می ره و سعی می کنه به شخصیت ها و فضاسازی عمق بده. این کندی ریتم می تونه برای کسایی که به سریال های سریع و اکشن عادت دارن، خسته کننده باشه. اما اگه صبور باشید و اجازه بدین داستان خودش رو آروم آروم باز کنه، این کندی به نفع روایت تموم می شه و به شما فرصت می ده که با شخصیت ها ارتباط برقرار کنین و درگیر معماها بشین.

ج) میزان وفاداری به رمان؛ کاستی های اقتباس

رمان The Luminaries به خاطر ساختار ستاره شناسیش خیلی خاص و منحصر به فرده. یعنی هر شخصیت نماینده یه سیاره یا ستاره ست و سرنوشتشون با حرکت اون سیارات گره خورده. این جنبه از رمان تو سریال کمرنگ تر شده. خب، طبیعیه که برای یه اقتباس تلویزیونی که محدودیت زمانی داره، نشه همه جزئیات رمان رو مو به مو پیاده کرد. اما خب، بعضی از طرفدارهای رمان ممکنه دلشون می خواست که این بُعد از داستان بیشتر تو سریال دیده می شد و عمق بیشتری بهش داده می شد. درسته که ردپای تقدیر و سرنوشت هنوز هست، ولی اون ارتباط مستقیم با ستاره شناسی که تو رمان وجود داره، تو سریال کمتر به چشم می خوره.

شخصیت های اصلی و بازیگران؛ ستاره هایی که جان بخشیدند

همون طور که گفتیم، بازیگران سریال «پرفروغ ها» حسابی درخشیدن. اجازه بدین یه نگاهی به شخصیت های اصلی و هنرمندانی که این نقش ها رو بازی کردن بندازیم:

شخصیت	بازیگر	توضیحات کوتاه
آنا ودرل (Anna Wetherell)	ایو هیوسون (Eve Hewson)	دختری جوان و سرنوشت باخته که برای شروعی تازه به هوکینو می آید و درگیر ماجرایی پیچیده می شود.
لیدیا ولز (Lydia Wells)	اوا گرین (Eva Green)	زنی مرموز، صاحب روسپی خانه و یکی از قدرت های پنهان شهر که نقش مهمی در سرنوشت دیگران دارد.
امری استینز (Emery Staines)	هیمش پاتل (Himesh Patel)	جوینده طلای خوش شانسی که در هوکینو با آنا ملاقات می کند و عاشق او می شود.
فرانسیس کارور (Francis Carver)	مارتون چوکاش (Marton Csokas)	شخصیتی خشن و خطرناک که در تاریک ترین نقاط شهر فعالیت دارد.
والتر مودی (Walter Moody)	مایکل شی اسبی (Michael Sheasby)	جوینده طلای تازه وارد به هوکینو که با ورودش به شهر، گره های داستانی شروع به باز شدن می کنند.

تک تک این بازیگران، تونستن روح و عمق خاصی به شخصیت هاشون بدن. مخصوصاً بازی اوا گرین که واقعاً دیدنیه و یکی از بهترین نقش آفرینی هاش محسوب می شه. هر کدوم از این شخصیت ها، مثل یه مهره توی این شطرنج بزرگ سرنوشت عمل می کنن و سرنوشت بقیه هم بهشون گره خورده.

تحلیل درون مایه ها و پیام های سریال

«پرفروغ ها» فقط یه داستان جنایی یا عاشقانه ساده نیست؛ این سریال پر از لایه های مختلف و پیام های عمیقه که مخاطب رو به فکر فرو می بره. بیاین به چندتا از این درون مایه های اصلی نگاهی بندازیم:

تقدیر و سرنوشت در مقابل اراده آزاد

یکی از اصلی ترین سوالاتی که سریال مطرح می کنه اینه که آیا ما انسان ها قربانی سرنوشت و تقدیر از پیش تعیین شده هستیم، یا اینکه انتخاب ها و اراده خودمون هستن که مسیر زندگیمون رو رقم می زنن؟ شخصیت های سریال، به خصوص آنا و امری، بارها با موقعیت هایی روبه رو می شن که انگار نیرویی ناشناخته اون ها رو به سمتی می بره که نمی خوان. این کشمکش بین تقدیر و اراده آزاد، یه جورایی ستون فقرات داستانه و باعث می شه مخاطب هم با خودش فکر کنه که چقدر از اتفاقات زندگیش دست خودش بوده و چقدرش نتیجه یه نیروی بزرگتره.

جستجوی ثروت و تاثیر آن بر روح انسان

داستان توی دوران تب طلا می گذره؛ دورانی که آدم ها برای ثروتمند شدن، حاضر بودن هر کاری بکنن. سریال به خوبی نشون می ده که چطور طمع برای طلا، می تونه آدم ها رو به سمت خیانت، فساد و حتی جنایت سوق بده. هوکینو، شهریه که با وجود همه ثروتی که از زیر خاکش بیرون میاد، از لحاظ اخلاقی فقیره. این درون مایه به ما یادآوری می کنه که حرص و طمع چقدر می تونه ویرانگر باشه.

عشق و فداکاری در دل هرج و مرج

با اینکه سریال پر از راز و جنایته، یه داستان عاشقانه عمیق هم تو قلبش داره. عشق بین آنا و امری، با همه موانع و بدبیاری هایی که سر راهشون قرار می گیره، یه نقطه روشن توی تاریکی داستانه. این عشق نشون می ده که حتی تو سخت ترین شرایط و توی یه دنیای بی رحم، امید و فداکاری هم می تونن وجود داشته باشن. رابطه اون ها، یه جورایی نمادی از نور توی دل ظلمته.

عدالت و انتقام در جامعه ای بی قانون

توی یه جامعه ای مثل هوکینو که قانون و عدالت خیلی معنایی نداره، آدم ها مجبورن خودشون دنبال عدالت باشن. اما این عدالت، گاهی اوقات تبدیل به انتقام می شه. سریال این مرز باریک بین عدالت خواهی و انتقام رو به چالش می کشه و نشون می ده که چطور آدم ها برای رسیدن به حقشون، ممکنه دست به کارهایی بزنن که خودشون هم ازش پشیمون بشن.

نقش زنان در جامعه ای مردسالار

شخصیت های زن سریال، به خصوص آنا و لیدیا، با وجود اینکه توی یه جامعه مردسالار زندگی می کنن، اما بسیار قوی و تأثیرگذار هستن. اون ها مجبورن برای بقا و رسیدن به خواسته هاشون، بجنگن و راه خودشون رو پیدا کنن. سریال به خوبی آسیب پذیری ها و در عین حال قدرت های پنهان زنان اون دوران رو به تصویر می کشه و نشون می ده که چطور اون ها می تونستن در دل اون جامعه، برای خودشون جایگاهی پیدا کنن.

مقایسه با رمان اصلی: سریالی که جایگزین کتاب نیست

خب، همون طور که می دونین، سریال «پرفروغ ها» بر اساس یه رمان خیلی حجیم و پرجزئیات ساخته شده. تبدیل یه کتاب حدود ۸۵۰ صفحه ای به یه مینی سریال شش قسمتی، کار آسونی نیست. رمان النور کاتن یه شاهکار ادبیه که ساختار رواییش بر اساس نمودارهای ستاره شناسی و فال بینی چیده شده و برای هر شخصیت، یه جورایی یه چارت نجومی در نظر گرفته شده بود. این پیچیدگی ها، تو سریال تا حد زیادی کنار گذاشته شده تا داستان برای مخاطب تلویزیونی قابل فهم تر باشه.

تفاوت اصلی اینجاست که رمان، زمان زیادی رو صرف معرفی هر ۱۲ مرد و ارتباط اون ها با ستاره شناسی می کنه. در حالی که سریال، بیشتر روی مثلث عشقی بین آنا، امری و لیدیا و ماجرای قتل متمرکز شده. این کار باعث می شه داستان سریع تر و خطی تر پیش بره، اما خب، از اون عمق فلسفی و ساختار نمادین رمان کم می کنه. اگه رمان رو خونده باشین، شاید حس کنین سریال بعضی از جنبه های کلیدی رو سطحی تر رد کرده. اما اگه رمان رو نخونده باشین، سریال یه تجربه جذاب و مستقل بهتون می ده.

در کل، می شه گفت سریال «پرفروغ ها» یه اقتباس موفقه که تونسته روح کلی داستان رو حفظ کنه و یه تجربه بصری زیبا از اون رو ارائه بده. اما جایگزین رمان نیست و نمی تونه تمام لایه ها و پیچیدگی های ادبی اون رو بازتاب بده. پس اگه بعد از دیدن سریال مجذوب داستان شدین، حتماً خوندن رمان رو هم تو لیست کاراتون بذارین.

آیا تماشای سریال پرفروغ ها ارزش دارد؟

بالاخره رسیدیم به سوال اصلی: ارزش داره «پرفروغ ها» رو ببینیم یا نه؟

جمع بندی نقد: خوب ها و بدها

سریال «پرفروغ ها» یه درام تاریخی-رازآلود با کیفیت بالا، بازی های درخشان و فضاسازی بی نظیره. اگه از دیدن سریال هایی با فضای گوتیک، معمایی و عشقی که توش سرنوشت حرف اول رو می زنه، لذت می برین، پس این سریال حسابی می تونه شما رو جذب کنه. بازی اوا گرین به تنهایی دلیلی برای دیدن این سریاله.

اما از اون طرف، اگه حوصله سریال هایی با ریتم کند و داستان های چندلایه رو ندارین که باید حسابی براش وقت بذارین و حواستون جمع باشه، ممکنه یه کم اذیت بشین. پیچیدگی داستان و تعدد شخصیت ها می تونه برای بعضی ها گیج کننده باشه و باعث بشه حس کنن داستان زیادی کند پیش می ره. در کل، این سریال یه اثر هنریه که باید با حوصله و دقت تماشا بشه.

توصیه به چه کسانی؟

• اگه از طرفداران پروپاقرص سریال های درام تاریخی و رازآلود هستین.
• اگه عاشق رمان های کلاسیک و اقتباس های سینمایی ازشون هستین، مخصوصاً رمان های برنده جایزه بوکر.
• اگه از بازیگران، مخصوصاً اوا گرین، خوشتون میاد و بازی های درخشان براتون مهمه.
• اگه به دنبال یه سریال جدید و خاص هستین که با بقیه فرق داشته باشه.
• اگه به تاریخ نیوزلند و دوران تب طلای قرن نوزدهم علاقه مندین.

اگه جزء این دسته ها هستین، حتماً به «پرفروغ ها» یه فرصت بدین. ازش ناامید نمی شین. اما انتظار یه سریال اکشن و سریع رو نداشته باشین؛ این یه اثر عمیق و لایه لایه است.

امتیاز و نظرات منتقدان و تماشاگران

سریال «پرفروغ ها» بعد از پخشش، نظرات متفاوتی رو از منتقدان و تماشاگران دریافت کرد. در سایت های معتبر امتیازدهی، میانگین نظرات به شرح زیره:

• IMDb: حدود ۶.۹ از ۱۰ (این امتیاز نشون دهنده یه سریال خوبه، نه فوق العاده، اما قابل قبول).
• Rotten Tomatoes: حدود ۸۰٪ امتیاز مثبت از منتقدان و امتیاز حدود ۶۰٪ از تماشاگران (معمولاً منتقدان بیشتر از تماشاگران عام از این نوع سریال ها استقبال می کنن).
• Metacritic: میانگین امتیاز ۷۵ از ۱۰۰ که نشون دهنده نظرات عموماً مثبت منتقدان حرفه ایه.

منتقدان عموماً از بازی های اوا گرین، فضاسازی، کارگردانی هنری و تلاش برای اقتباس از رمانی پیچیده تعریف کردن. اون ها پیچیدگی داستان و ریتم کند رو یه نقطه ضعف ندونستن و حتی اون رو بخشی از جذابیت سریال قلمداد کردن. اما بعضی از تماشاگران، به خصوص اونایی که رمان رو نخونده بودن، با دنبال کردن خط داستانی چندلایه و کند بودن ریتم مشکل داشتن.

به طور کلی، «پرفروغ ها» یه سریال خوب با نقاط قوت زیاد و چندتا ضعف قابل چشم پوشیه که ارزش دیدن رو داره، به خصوص اگه جزو اون دسته از مخاطبانی باشین که از این سبک کارها لذت می برن.

نتیجه گیری

«پرفروغ ها» یه سریال نیست که هر کسی ازش خوشش بیاد، اما برای اونایی که دنبال یه تجربه خاص و متفاوت توی دنیای سریال ها هستن، یه گنج پنهانه. این سریال با اینکه از یه رمان خیلی پیچیده اقتباس شده، اما تونسته یه داستان درام تاریخی رازآلود رو با بازی های درجه یک و فضاسازی خیره کننده به تصویر بکشه. این سریال به ما نشون می ده که چطور طمع، عشق و سرنوشت می تونن زندگی آدم ها رو تو یه دوران پرهیاهو به هم گره بزنن.

اگه آماده اید که وارد دنیای پر از راز و رمز نیوزلند قرن نوزدهم بشین و از یه داستان باکیفیت لذت ببرین، پس «پرفروغ ها» رو حتماً ببینید. این سریال یه جورایی شبیه به یه شراب کهنه ست که باید با حوصله ازش لذت برد. بعد از اینکه سریال رو دیدین، حتماً برگردین اینجا و نظراتتون رو با ما به اشتراک بذارین؛ دوست داریم بدونیم شما چه فکری در مورد این اثر داشتین!