شلاق زدن به زن

موضوع شلاق زدن به زن، چه به عنوان یک سنت قدیمی و چه یک مجازات قانونی، همیشه بحث برانگیز و دردناک بوده. این اتفاق از یک سو در بعضی فرهنگ ها ریشه های آیینی و نمادین داره و از سوی دیگه، در جاهای دیگه به عنوان یک مجازات کیفری به کار میره و خب، همه ما می دونیم که چقدر این موضوع با حقوق اولیه انسان و کرامت زن ها در تضاد هستش.

بیایید با هم نگاهی عمیق تر به این قضیه بندازیم، از ریشه های تاریخی و فرهنگی اش گرفته تا ابعاد حقوق بشری و پیامدهای روانی که میتونه روی زندگی آدم ها داشته باشه. می خوایم ببینیم این پدیده تو زمان های مختلف و جاهای مختلف چطور خودش رو نشون داده و چرا امروز خیلی از سازمان های حقوق بشری و فعالان زن، این عمل رو محکوم می کنن و دنبال لغو کاملش هستن. هدفمون اینه که به یک درک جامع تر برسیم و بیشتر با این موضوع حساس آشنا بشیم. در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا نگاهی موشکافانه تر به آن بیندازیم.

شلاق زدن به زن در بستر سنت های فرهنگی و آیینی: وقتی سنت ها حرف از باروری می زنند

شاید براتون عجیب باشه، اما شلاق زدن به زن همیشه هم جنبه تنبیهی نداشته و در بعضی فرهنگ ها، این کار بخشی از سنت ها و آیین های قدیمی بوده. البته منظورم از شلاق اینجا، شلاق های وحشتناک و دردناک نیست؛ بیشتر شبیه یک ضربه نمادین و آرام بوده که اهداف خاص خودش رو داشته. بیاید یه نمونه معروفش رو ببینیم.

شلاق عید پاک در اروپای شرقی: یه رسم عجیب اما قدیمی

توی کشورهای اروپای شرقی، مثلاً جمهوری چک، اسلواکی و حتی بعضی جاهای مجارستان، یه رسمی دارن به اسم شلاق عید پاک (Easter whip). خب، شنیدنش شاید اولش یه کم شوکه کننده باشه، اما قضیه چیه؟

تو روز دوشنبه عید پاک، مردها صبح زود پامیشن و با یه شلاق خاص دست ساز که بهش میگن «پوملازکا» (Pomlázka) یا «کورباچ» (korbács)، سراغ زن های خونه میرن. این شلاق ها رو با شاخه های درخت بید می سازن و با روبان های رنگی تزیین می کنن. بعدش، چند تا ضربه خیلی آروم و نمادین به باسن زن ها میزنن. این کار یه جورایی شبیه یک بازی یا مراسم هستش و قرار نیست کسی واقعاً اذیت بشه یا درد بکشه. این سنت ریشه های خیلی قدیمی داره و مردم معتقدن که با این کار، جوونی، سلامتی و باروری رو به زن ها هدیه میدن. می گن این شاخه های بید، تازه و منعطف هستن و انرژی بهاری رو به بدن زن ها منتقل می کنن تا همیشه سرزنده و شاداب باشن.

یه نکته جالب دیگه هم هست: اگه مردها بعدازظهر سر و کله شون پیدا بشه، زن ها هم متقابلاً یه سطل آب سرد روشون می ریزن و بعدش همه با هم جشن می گیرن و شادمانی می کنن. گاهی وقتا هم مردها اول با آب یا عطر، زن ها رو خیس یا معطر می کنن و بعد سراغ شلاق نمادین میرن. این رسم نشون میده که چطور یه سنت می تونه با وجود اسمی مثل «شلاق زدن»، معنایی کاملاً متفاوت و فرهنگی داشته باشه و اصلاً شبیه مجازات نباشه.

باور عمومی در این مناطق اینه که این ضربات نمادین، نیروی باروری و جوانی رو از شاخه های بید به بدن زنان منتقل می کنه و باعث میشه اون ها در طول سال سلامت و سرزنده باشن.

البته این سنت هم مثل خیلی از سنت های قدیمی، امروز موافقان و مخالفان خودش رو داره. بعضیا می گن یه سنت شیرین و جذابه که باید حفظ بشه، در حالی که بعضی دیگه می گن حتی همین ضربات آروم هم ممکنه حس خوبی به زن ها نده و باید به تدریج کنار گذاشته بشه. با این حال، تحقیقات نشون میده که هنوز هم درصد قابل توجهی از مردم، مثلاً حدود ۶۰ درصد از مردم جمهوری چک، این سنت رو زنده نگه داشتن.

نمونه های دیگه از شلاق آیینی/نمادین

درسته که شلاق عید پاک شاید معروف ترین نمونه باشه، اما در طول تاریخ و در فرهنگ های مختلف، ممکنه رسم هایی شبیه به این وجود داشته که جنبه تنبیهی جدی نداشته باشن و بیشتر به یک آیین یا نماد شباهت داشته باشن. مثلاً در بعضی جوامع سنتی، ضربات سبک با چوب یا برگ های خاص، برای دفع بلا یا جذب خوش شانسی استفاده می شده. این ها بیشتر شبیه به مناسک آیینی هستن تا تنبیه و در اصل با شلاق زدن به زن به قصد آسیب یا تحقیر، خیلی فرق دارن.

توی این جور موارد، هدف اصلی همیشه انتقال انرژی مثبت، دفع انرژی منفی، یا نمادی از گذر از یک مرحله به مرحله دیگه بوده. چیزی که مهمه اینه که این نوع سنت ها، نه با خشونت همراه بودن و نه قصد تحقیر و آسیب رسانی به کسی رو داشتن. این تفاوت خیلی مهمیه که باید بین شلاق نمادین و شلاق به عنوان مجازات قائل بشیم.

شلاق زدن به زن به عنوان ابزار تنبیه و کنترل اجتماعی در طول تاریخ

حالا که از سنت های نسبتاً بی خطر و نمادین حرف زدیم، بیایید برگردیم به بخش تاریک تر قضیه؛ یعنی شلاق زدن به زن به عنوان یک ابزار تنبیه، کنترل و حتی شکنجه. متاسفانه، تاریخ پر از مثال هایی هست که نشون میده چطور این عمل نه فقط علیه زن ها، که علیه همه اقشار ضعیف جامعه به کار گرفته شده تا اون ها رو تحت سلطه خودشون دربیارن.

شلاق در نظام های کیفری و برده داری باستان و قرون وسطی

از دوران باستان تا قرون وسطی، شلاق یکی از رایج ترین مجازات ها برای مردان و زنان بوده. فرقی نمی کرده برده باشی یا رعیت، مجرم باشی یا متهم؛ هر کسی که خطایی می کرد یا حتی از فرمان ارباب سرپیچی می کرد، احتمال داشت با شلاق تنبیه بشه. توی نظام های برده داری، شلاق ابزاری بود برای تحت کنترل نگه داشتن برده ها و از اون ها کار کشیدن. زنان برده هم از این قاعده مستثنی نبودن و حتی شاید بیشتر از مردان در معرض این خشونت ها قرار می گرفتن.

توی نظام های کیفری اون دوران، مثلاً امپراتوری روم یا کشورهای اروپایی قرون وسطی، شلاق رو برای جرم های مختلفی مثل دزدی، سرقت، خیانت یا حتی حرف شنوی نکردن به کار می بردن. این مجازات ها خیلی وحشیانه بودن و هدفشون فقط درد و تحقیر بود. خیلی وقتا این شلاق ها باعث جراحت های شدید، عفونت و حتی مرگ می شد.

تفاوت های جنسیتی در مجازات ها

درسته که شلاق برای هر دو جنس استفاده می شد، اما متاسفانه توی خیلی از جوامع پدرسالار، زن ها به دلایل متفاوتی مجازات می شدن و گاهی اوقات هم مجازات های شدیدتری رو تجربه می کردن. دلایلی مثل:

• جرائم اخلاقی: مثلاً اتهام زنا، بی عفتی یا حتی حرف زدن با نامحرم، می تونست مجازات شلاق رو برای زن ها به دنبال داشته باشه. این جرائم برای زن ها حساسیت بیشتری داشتن.
• کنترل رفتار: زن ها باید تابع قواعد خاصی می بودن و هر گونه سرپیچی از این قواعد، حتی اگه خیلی کوچیک بود، ممکن بود با تنبیه بدنی همراه بشه.
• حفظ آبرو: آبروی خانواده و قبیله خیلی به رفتار زن ها وابسته بود و برای همین، هر گونه رفتار خارج از عرف زن ها، با واکنش های شدید، از جمله شلاق، مواجه می شد.

این تفاوت ها نشون میده که چطور شلاق، به خصوص علیه زن ها، نه تنها ابزاری برای تنبیه بود، بلکه یک وسیله برای کنترل اجتماعی و تحکیم نابرابری های جنسیتی هم به شمار می رفت.

دلایل تاریخی تنبیه زنان با شلاق: کنترل و تحقیر

توی تاریخ، دلایل زیادی برای شلاق زدن به زن وجود داشته که بیشترشون برمی گرده به تلاش برای کنترل بدن، رفتار و اراده زن ها. بعضی از مهم ترین این دلایل رو میشه این طوری توضیح داد:

1. جرائم مربوط به اخلاق، حیثیت، عفت: این ها از رایج ترین اتهاماتی بودن که به زن ها وارد می شدن. هرگونه رفتار یا ظاهری که جامعه اون رو نامناسب یا غیراخلاقی می دونست، می تونست باعث مجازات شلاق بشه. این اتهامات معمولاً خیلی مبهم بودن و راه رو برای سوءاستفاده باز می ذاشتن.
2. کنترل رفتار زنان در جوامع پدرسالار: توی جامعه های پدرسالار که مردها حرف اول و آخر رو می زدن، زن ها باید از قوانین و عرف خاصی پیروی می کردن. شلاق ابزاری بود برای اینکه مطمئن بشن زن ها از این قوانین تخطی نمی کنن و همیشه در چهارچوب مناسب خودشون باقی می مونن. این شامل کنترل پوشش، روابط اجتماعی، و حتی حرف های زن ها هم می شد.
3. به عنوان ابزاری برای نمایش قدرت: شلاق زدن، به خصوص در ملاء عام، فقط برای تنبیه فرد نبود؛ بلکه یک نمایش قدرت بود. این کار به بقیه زن ها و مردها نشون می داد که اگه از قوانین سرپیچی کنن، چه سرنوشتی در انتظارشونه. این ترس و ارعاب، ابزار مهمی برای حفظ نظم اجتماعی مورد نظر حاکمان بود.

به طور خلاصه، شلاق به زن ها در طول تاریخ، نه فقط یک مجازات، بلکه یک سازوکار پیچیده برای کنترل، تحقیر و سرکوب اون ها بوده تا نابرابری های جنسیتی پابرجا بمونن.

شلاق زدن به زن در نظام های حقوقی و قضایی معاصر: از قوانین تا اعتراضات

متاسفانه، با وجود همه پیشرفت ها و جنبش های حقوق بشری، هنوز هم شلاق زدن به زن و مرد در بعضی از نظام های حقوقی دنیا به عنوان یک مجازات قانونی وجود داره. این قضیه به خصوص توی کشورهایی که قوانینشون بر اساس شریعت اسلامی یا سنت های خاصی هستش، بیشتر دیده میشه. البته این موضوع در سطح بین المللی با اعتراض های شدید مواجه شده.

کشورها و نظام های قانونی که هنوز مجازات شلاق را اعمال می کنند

تعداد زیادی از کشورها، مجازات شلاق رو کلاً لغو کردن، اما متاسفانه تعدادی از کشورها هنوز این مجازات رو در سیستم قضایی خودشون دارن. بیشتر این کشورها قوانینشون رو از شریعت اسلامی یا قوانین سنتی و استعماری می گیرن. مثلاً کشورهایی مثل ایران، عربستان سعودی، نیجریه (در برخی ایالت های شمالی)، مالزی، برونئی و سنگاپور (البته با قوانین متفاوت و بیشتر برای مردان) از این دست هستن.

جرائمی که ممکنه منجر به مجازات شلاق برای زنان بشن، معمولاً شامل موارد زیر هستن:

• جرائم اخلاقی: مثل زنا، روابط خارج از ازدواج، یا اتهامات مربوط به عفت.
• عدم رعایت حجاب: در کشورهایی که حجاب اجباریه، مثل ایران، عدم رعایت اون می تونه مجازات شلاق رو به دنبال داشته باشه.
• مصرف الکل: در بعضی کشورها، مصرف الکل برای هر دو جنس با مجازات شلاق همراهه.
• اتهامات دیگه: گاهی اوقات برای جرائمی مثل توهین، افترا، یا حتی اعتراضات اجتماعی هم شلاق در نظر گرفته میشه.

این مجازات ها نه تنها با اصول حقوق بشر در تضاد هستن، بلکه باعث آسیب های جدی جسمی و روانی به قربانیان میشن.

مطالعه موردی: مجازات شلاق زنان در جمهوری اسلامی ایران

ایران یکی از کشورهایی هست که مجازات شلاق رو هنوز در قوانین کیفری خودش داره و این مجازات هم برای مردان و هم برای زنان اعمال میشه. مجازات شلاق در ایران به دو دسته اصلی تقسیم میشه: «حدود» و «تعزیرات».

• حدود: مجازات هایی هستن که شرع براشون تعیین تکلیف کرده و قاضی نمی تونه میزانش رو تغییر بده. مثلاً حد زنا، یا مصرف الکل.
• تعزیرات: مجازات هایی هستن که میزانش رو قاضی تعیین می کنه و معمولاً برای جرائم کمتر از حد هستن. مثل عدم رعایت حجاب اجباری.

اخیراً، پرونده هایی برجسته شده که نشون میده چطور این مجازات علیه زن ها به کار گرفته میشه و با واکنش های زیادی هم روبرو شده. یکی از این موارد، پرونده «رویا حشمتی» بود.

نمونه های برجسته و اخیر: پرونده رویا حشمتی

«رویا حشمتی»، یه زن ۳۳ ساله کرد، به دلیل منتشر کردن عکس بدون حجابش در فضای مجازی، بازداشت و بعداً به ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. این ماجرا در دی ماه ۱۴۰۲ اتفاق افتاد و خیلی سر و صدا به پا کرد.

• دلایل محکومیت: مهم ترین دلیل محکومیت رویا حشمتی، عدم رعایت حجاب اجباری و «اخلال در نظم عمومی» بود. وکیل ایشون اعلام کرد که اتهامات سنگین تری مثل «تشویق به فساد» هم مطرح شده بود که با دفاعیات وکیل، از اون ها تبرئه شد، اما مجازات شلاق به خاطر «تخلفات اخلاقی» اجرا شد.
• جزئیات اجرای مجازات: رویا حشمتی خودش در یک پست فیس بوکی که بعداً حذف شد، تجربه تلخش رو از لحظه بازداشت تا اجرای شلاق به صورت دقیق تعریف کرد. او توصیف کرد که چطور به اتاق شکنجه قرون وسطایی برده شد و در حالی که به شدت مقاومت می کرد و حتی حاضر به پوشیدن روسری در محل اجرای حکم نشد، با اصرار و زور حکم شلاق بر روی بدنش اجرا شد. اون لحظه رو «پایان تاریک ترین کابوس من» توصیف کرد.
• واکنش ها و اعتراضات داخلی و بین المللی: این پرونده واکنش های شدید داخلی و بین المللی رو به دنبال داشت. فعالان حقوق بشر، سازمان های بین المللی مثل عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر، و حتی بسیاری از مردم عادی در شبکه های اجتماعی این اقدام رو محکوم کردن. خیلی ها این مجازات رو نقض آشکار کرامت انسانی و حقوق زنان دونستن و خواستار لغو کامل مجازات شلاق شدن.
• ارتباط با بحث حجاب اجباری و جنبش های اجتماعی زنان: پرونده رویا حشمتی نشون دهنده ارتباط تنگاتنگ این مجازات با بحث حجاب اجباری در ایرانه. بعد از فوت مهسا امینی و شروع جنبش «زن، زندگی، آزادی»، مقاومت زنان علیه حجاب اجباری بیشتر شده و این پرونده، نمادی از این مقاومت و همچنین سرکوب هایی هستش که در مقابل اون اعمال میشه.

این پرونده فقط یه نمونه از ده ها و شاید صدها موردی باشه که در طول سال ها اتفاق افتاده و نشون میده که شلاق زدن به زن، هنوز هم یک واقعیت تلخ در بعضی از نظام های حقوقی هستش و مبارزه برای لغو اون، همچنان ادامه داره.

ابعاد حقوق بشری، اخلاقی و روان شناختی شلاق زدن به زن

خب، تا اینجا در مورد سنت های قدیمی و کاربرد شلاق در نظام های قضایی صحبت کردیم. حالا می رسیم به مهم ترین بخش؛ اینکه شلاق زدن به زن، چه تبعات وحشتناکی داره و چرا از نظر حقوق بشر، اخلاق و روان شناسی، کاملاً مردوده و باید به طور کامل حذف بشه. این عمل فقط یک تنبیه نیست، یک زخم عمیق روی روح و جسم انسانه.

نقض حقوق بین المللی بشر: خط قرمزهایی که رد می شوند

هیچ شکی نیست که مجازات شلاق، چه برای زن و چه برای مرد، نقض آشکار حقوق بین المللی بشره. این عمل با چند تا از مهم ترین اصول و کنوانسیون های بین المللی در تضاد هستش:

• مغایرت با کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (CAT): این کنوانسیون به صراحت شکنجه و هر نوع رفتار ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز رو ممنوع کرده. شلاق زدن قطعاً جزو این دسته قرار می گیره.
• نقض اعلامیه جهانی حقوق بشر: ماده ۵ این اعلامیه میگه: «هیچ کس نباید مورد شکنجه یا مجازات ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» این یعنی شلاق زدن به زن، کرامت انسانی اون رو زیر سوال میبره.
• اصول کرامت انسانی: فارغ از هر قانونی، اصل کرامت انسانی یکی از بنیادهای اخلاقی بشریه. شلاق زدن، با هر دلیلی، کرامت و ارزش ذاتی انسان رو لگدمال می کنه.

سازمان ملل متحد و سازمان های حقوق بشری بین المللی مثل عفو بین الملل (Amnesty International) و دیده بان حقوق بشر (Human Rights Watch) همیشه و به شدت مجازات شلاق رو محکوم کردن و خواستار لغو اون در تمام دنیا شدن. اون ها معتقدن که هیچ توجیهی برای اعمال چنین مجازاتی وجود نداره، حتی اگه قوانین داخلی یک کشور اون رو مجاز بدونن.

سازمان های حقوق بشری، مجازات شلاق را مصداق بارز شکنجه و رفتاری غیرانسانی می دانند که کرامت ذاتی بشر را به شدت خدشه دار می کند و خواستار لغو فوری آن در همه کشورها هستند.

پیامدهای جسمی و روانی: زخم هایی که هرگز خوب نمی شوند

فکر نکنید که پیامدهای شلاق فقط همون لحظه دردناک هستن. نه، این زخم ها تا مدت ها، حتی تا پایان عمر، روی جسم و روح آدم باقی می مونن.

• آثار فیزیکی کوتاه مدت و بلندمدت:
  • درد شدید: اولین و واضح ترین پیامد، درد غیرقابل تحمل لحظه اجرای شلاقه.
  • آسیب های پوستی: جای شلاق ها می تونه باعث بریدگی، کبودی، و حتی پارگی پوست بشه. این آسیب ها می تونن عمیق باشن و جای زخم های دائمی (اسکار) به جا بذارن.
  • عفونت: زخم های باز ممکنه عفونت کنن و وضعیت جسمانی فرد رو بدتر کنن.
  • ناتوانی: در موارد شدید، شلاق می تونه به اعصاب یا بافت های داخلی آسیب بزنه و منجر به ناتوانی موقت یا حتی دائمی بشه.
• آثار روانی عمیق:
  • تروما و اختلال استرس پس از حادثه (PTSD): تجربه شلاق زدن، یک تجربه تروماتیک (آسیب زا) هستش که می تونه منجر به اختلال استرس پس از حادثه بشه. این یعنی فرد تا مدت ها با خاطرات اون روز، کابوس، اضطراب شدید و احساس ترس زندگی می کنه.
  • افسردگی و اضطراب: بسیاری از قربانیان شلاق، دچار افسردگی و اضطراب مزمن میشن. احساس ناامیدی، بی ارزشی و ترس دائمی، زندگی اون ها رو مختل می کنه.
  • تحقیر و از دست دادن اعتماد به نفس: شلاق معمولاً با هدف تحقیر و خرد کردن شخصیت فرد انجام میشه. این عمل باعث میشه فرد احساس شرمندگی، بی ارزشی و بی قدرتی بکنه و اعتماد به نفسش به شدت از بین بره.
  • مشکلات در روابط اجتماعی: قربانی ممکنه از جامعه کناره گیری کنه، دچار مشکلات ارتباطی بشه و نتونه به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنه.

دیدگاه های فمینیستی و اخلاقی: تبعیض و کنترل بدن زنان

از دیدگاه های فمینیستی و اخلاقی، شلاق زدن به زن ابعادی عمیق تر از صرف یک مجازات داره و مستقیماً با نابرابری های جنسیتی و کنترل بدن زنان در ارتباطه.

• ماهیت تبعیض آمیز و زن ستیزانه: در بسیاری از موارد، زن ها به خاطر رفتارهایی مجازات میشن که برای مردان کمتر یا اصلاً مجازات نداره. این نشون میده که مجازات شلاق علیه زن ها، ریشه های تبعیض آمیز و زن ستیزانه داره و هدفش سرکوب اون هاست.
• نقش شلاق در تحکیم نابرابری های جنسیتی و کنترل بدن زنان: شلاق به عنوان ابزاری برای تحکیم قدرت مردانه و کنترل بدن زن به کار میره. این کار به زن ها یادآوری می کنه که باید تابع قوانین وضع شده باشن و هرگونه سرپیچی، با خشونت و مجازات روبرو میشه. در واقع، این یک ابزار برای نظم و انضباط اجتماعی با محوریت مردسالاریه.
• خشونت مبتنی بر جنسیت: مجازات شلاق علیه زن ها، نمونه بارزی از خشونت مبتنی بر جنسیت (Gender-based violence) هستش که هدفش تضعیف موقعیت اجتماعی، روانی و جسمی زن در جامعه هستش.

به این دلایل، مجازات شلاق نه تنها یک عمل غیرانسانیه، بلکه یک عمل غیرمنطقی و غیرعادلانه هم هست که هیچ جایی در دنیای امروز نداره و باید برای همیشه از بین بره.

مقاومت ها و مبارزات علیه شلاق زدن به زن

با وجود همه سختی ها و مقاومت ها، نباید ناامید شد. در سراسر جهان، گروه ها و افراد زیادی هستن که علیه شلاق زدن به زن و هر نوع خشونت دیگه علیه زنان مبارزه می کنن. این مبارزات نشون میده که کرامت انسانی و حقوق زنان، خط قرمزیه که هیچ کس نباید ازش عبور کنه.

نقش فعالان حقوق زنان و سازمان های غیردولتی

فعالان حقوق زنان و سازمان های غیردولتی (NGOs) نقش حیاتی و بی بدیلی در مبارزه با مجازات شلاق دارن. اون ها با کارهای مختلفی سعی می کنن این پدیده رو ریشه کن کنن:

• افزایش آگاهی: این سازمان ها با اطلاع رسانی، گزارش دهی و انتشار اخبار مربوط به قربانیان شلاق، سعی می کنن افکار عمومی رو نسبت به این موضوع حساس کنن. اون ها از رسانه ها و شبکه های اجتماعی برای رساندن صدای قربانیان استفاده می کنن.
• فشار برای لغو مجازات ها: فعالان حقوق بشر به دولت ها و سازمان های بین المللی فشار میارن تا قوانین مربوط به شلاق رو تغییر بدن یا به طور کلی اون رو لغو کنن. اون ها با تهیه گزارش های مستند و ارائه به نهادهای بین المللی، سعی در اعمال فشار دارن.
• حمایت از قربانیان: این سازمان ها به قربانیان شلاق، حمایت های روانی، حقوقی و پزشکی ارائه میدن. اون ها تلاش می کنن تا زخم های جسمی و روانی این افراد التیام پیدا کنه و بتونن دوباره به زندگی عادی برگردن.

کمپین های بین المللی و ملی

مبارزه با شلاق فقط محدود به یک کشور نیست؛ این یک جنبش جهانیه. کمپین های زیادی در سطح بین المللی و ملی برای لغو شلاق و حمایت از حقوق زنان شکل گرفتن:

• کمپین های عفو بین الملل: عفو بین الملل یکی از پیشگامان این مبارزات هستش. اون ها کمپین های متعددی برای آزادی زندانیان محکوم به شلاق، جمع آوری امضا و فشار بر دولت ها برای اصلاح قوانین برگزار می کنن.
• دیده بان حقوق بشر: این سازمان هم با گزارش های جامع و تحقیقات میدانی، نقض حقوق بشر در زمینه شلاق رو مستند می کنه و اون ها رو منتشر میکنه تا دولت ها رو زیر فشار بذاره.
• جنبش های ملی: در کشورهایی مثل ایران، فعالان حقوق زنان و جامعه مدنی، با وجود محدودیت ها و خطرات زیاد، به مبارزه خودشون ادامه میدن. پرونده هایی مثل رویا حشمتی، بهانه جدیدی برای این جنبش ها ایجاد می کنه تا دوباره صدای اعتراضشون رو بلند کنن و خواستار پایان خشونت علیه زنان بشن.

مطالبات برای اصلاح قوانین و حمایت از قربانیان

یکی از مهم ترین بخش های این مبارزات، مطالبه برای اصلاح قوانین و حمایت از قربانیانه. فعالان و سازمان ها خواسته های مشخصی دارن:

• لغو کامل مجازات شلاق: هدف نهایی، حذف کامل شلاق از قوانین کیفری تمام کشورهاست.
• اصلاح قوانین تبعیض آمیز: تغییر قوانینی که منجر به شلاق زدن به زن بر اساس جنسیت یا دلایل واهی میشن.
• تضمین حقوق برابر: تاکید بر این که زنان و مردان باید از حقوق برابر در برابر قانون برخوردار باشن و هیچ کس نباید به خاطر جنسیتش مورد تبعیض و خشونت قرار بگیره.
• ایجاد سیستم های حمایتی: فراهم کردن امکانات برای درمان و توانبخشی جسمی و روانی قربانیان شلاق.

مقاومت ها و مبارزات در این زمینه، هر چند با چالش های زیادی روبرو هستن، اما امید رو زنده نگه میدارن که روزی هیچ زنی به خاطر هیچ دلیلی مورد خشونت و شلاق قرار نگیره و کرامت انسانی اون ها همیشه حفظ بشه. این مبارزه، مبارزه برای آینده ای بهتر و انسانی تره.

نتیجه گیری

خب، تا اینجا با هم سفر کردیم به دنیای پیچیده و گاهی هم تلخ شلاق زدن به زن. دیدیم که این پدیده چطور از سنت های نمادین و بی خطر اروپای شرقی گرفته، تا مجازات های وحشیانه و غیرانسانی در بعضی از نظام های حقوقی، ابعاد مختلفی داره. اما نکته مهم اینه که مرز بین یک سنت آیینی و یک مجازات ظالمانه، خیلی واضحه؛ یکی با هدف شادمانی و باروری انجام میشه و دیگری با هدف تنبیه، تحقیر و کنترل.

فهمیدیم که در طول تاریخ، شلاق ابزاری قدرتمند برای کنترل اجتماعی، به خصوص در جوامع پدرسالار، بوده و زن ها به دلایل مختلفی، از جمله اتهامات اخلاقی و عدم رعایت قواعد، مورد این مجازات قرار می گرفتن. متاسفانه، این رویه هنوز هم در برخی نقاط جهان، از جمله در کشور ما، ادامه داره و نمونه های دردناکی مثل پرونده رویا حشمتی، به وضوح نشون میده که چطور این مجازات، کرامت انسانی زن ها رو زیر پا میذاره و با اعتراضات گسترده ملی و بین المللی روبرو میشه.

از نظر حقوق بشری، اخلاقی و روان شناختی، هیچ توجیهی برای اعمال مجازات شلاق وجود نداره. این عمل نه تنها با کنوانسیون های بین المللی و اعلامیه جهانی حقوق بشر در تضاده، بلکه آسیب های جسمی و روانی عمیق و جبران ناپذیری رو به قربانیان وارد می کنه. زخم های روانی مثل تروما، افسردگی و از دست دادن اعتماد به نفس، شاید حتی از زخم های جسمی هم دردناک تر و ماندگارتر باشن.

با این حال، نباید فراموش کنیم که در کنار همه این تلخی ها، همیشه نور امیدی وجود داره. فعالان حقوق زنان و سازمان های غیردولتی در سراسر دنیا، با کمپین ها و مبارزات بی وقفه خودشون، سعی در افزایش آگاهی، فشار بر دولت ها و حمایت از قربانیان دارن. اون ها مصمم هستن که روزی شلاق زدن به زن، چه به عنوان مجازات و چه به عنوان سنت های مضر، به طور کامل از صفحه روزگار محو بشه و کرامت انسانی زنان در تمامی جوامع، حفظ و محترم شمرده بشه. این مبارزه شاید طولانی باشه، اما نتیجه اش، جهانی انسانی تر و عادلانه تر برای همه خواهد بود.