مجازات شراب خواری در اخرت

مجازات شراب خواری در آخرت بسیار سنگین است و شامل لعنت الهی، محشور شدن با چهره ای زشت، تشنگی سوزان و نوشیدن از مایعات جهنمی، محرومیت از شفاعت پیامبر (ص) و اهل بیت (ع)، و گرفتار شدن در عذاب های شدید دوزخی می شود. این پیامدها نشان دهنده قبح و بزرگی این گناه کبیره از دیدگاه اسلام هستند.

سلام به شما که دغدغه آخرت و مسیر سعادت رو دارید. امروز می خوایم در مورد یکی از گناه های کبیره که متاسفانه تو جامعه ما هم کم و بیش دیده میشه، یعنی شراب خواری، صحبت کنیم. اما نه فقط در مورد آسیب هاش تو این دنیا، بلکه می خوایم پرده از مجازات های هولناک اون تو عالم آخرت برداریم. هدفمون اینه که با هم نگاهی عمیق تر به آیات قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام) بندازیم و ببینیم کسی که تو این دنیا دل به این نوشیدنی ناپاک میده، تو اون دنیا چه سرنوشت تلخی در انتظارشه. شاید این آگاهی بتونه برای خیلی ها تلنگری باشه و مسیر زندگیشون رو عوض کنه، و برای اونایی هم که خدای نکرده درگیر این گناه شدن، راه توبه و برگشت به سمت خدا رو روشن کنه.

۱. حرمت قاطع شراب خواری در اسلام: چرا اینقدر جدیه؟

شاید براتون سوال باشه که چرا اسلام اینقدر روی حرمت شراب خواری تاکید داره؟ چرا این گناه رو مثل خیلی از گناه های دیگه ساده نگرفته و این همه براش عواقب شدید در نظر گرفته؟ جوابش رو باید تو عمق آیات قرآن و فرمایشات معصومین (علیهم السلام) پیدا کنیم. ائمه ما بارها و بارها به این مسئله اشاره کرده اند که شراب ریشه و مادر تمام پلیدی هاست؛ یعنی وقتی انسان مست میشه، عقلش رو از دست میده و هر کار ناشایستی ممکنه ازش سر بزنه. به همین خاطر، خداوند با رحمت و حکمت خودش، ما رو از این سم مهلک دور کرده.

آیات قرآن: حرف حساب خدا چیه؟

قرآن کریم به صراحت از خمر (شراب) به عنوان رجسٌ من عمل الشیطان یعنی پلیدی از عمل شیطان یاد می کنه. در آیه ۹۰ و ۹۱ سوره مائده می خوانیم:

«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ * إِنَّمَا یرِیدُ الشَّیطَانُ أَنْ یوقِعَ بَینَکُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِی الْخَمْرِ وَالْمَیسِرِ وَیصُدَّکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ»

این آیات به وضوح میگن که ای کسانی که ایمان آوردید، شراب و قمار و بت ها و تیرهای قرعه، همه این ها پلید و از کارهای شیطانه. پس ازشون دوری کنید تا شاید رستگار بشید. شیطان فقط می خواد با شراب و قمار بین شما دشمنی و کینه بندازه و شما رو از یاد خدا و نماز بازداره. آیا دست برمی دارید؟

اینجا خداوند هدف شیطان رو از ترویج شراب خیلی واضح بیان می کنه: ایجاد دشمنی، کینه، و مهم تر از همه، بازداشتن از یاد خدا و نماز. وقتی انسان از یاد خدا دور میشه، در واقع راه رو برای هر گناه و پلیدی دیگه باز می کنه.

روایات معصومین (ع): مادر همه گناه ها!

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین (علیهم السلام) هم بارها و بارها با زبان های مختلف بر حرمت و مفاسد شراب تأکید کرده اند. مثلاً امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

«شراب خوار با بت پرست مساوی است و در قیامت کافر محشور می شود، شراب ریشه هر گناهی است.» (کافی: ۶/۴۰۳)

تصور کنید که گناهی تا این حد بزرگ شمرده بشه که در حد بت پرستی قرار بگیره! این نشون میده که چقدر این عمل می تونه ایمان و اعتقاد انسان رو از بین ببره و او رو از مسیر بندگی خارج کنه. وقتی امام صادق (ع) میگن «شراب ریشه هر گناهی است»، این یعنی وقتی کسی به سمت شراب میره، در واقع دروازه ای رو به روی انواع گناهان دیگه باز می کنه. چون با از بین رفتن عقل، کنترل نفس هم از بین میره و انسان تبدیل به موجودی میشه که فقط تابع هوا و هوسه.

فلسفه تحریم: چرا خدا صلاحمون رو تو این دیده؟

خب، حالا که از آیات و روایات شنیدیم، بیاین یه لحظه فکر کنیم. اسلام، دین زندگیه و هر حکمی که آورده، برای سعادت و خوشبختی ماست. حرمت شراب هم همینطوره. شراب خواری باعث از بین رفتن عقل میشه، به جسم ضررهای جبران ناپذیری میزنه، بنیان خانواده رو سست می کنه، آبرو رو می ریزه و مال رو تباه می کنه. پس این حرمت، نه برای محدود کردن ما، بلکه برای حفظ جان، عقل، دین، نسل، مال و آبروی ماست. خداوند متعال که خالق ماست، بهتر از هر کسی میدونه چی برای ما خوبه و چی بد. وقتی میگه شراب حرامه، یعنی این ماده برای انسان ضرر داره، هم برای دنیاش، هم برای آخرتش.

۲. لعن و غضب الهی: دور شدن از رحمت خدا

اولین و شاید دردناک ترین پیامد اخروی شراب خواری، دور شدن از رحمت و عنایت الهی و گرفتار شدن در لعن و غضب خداست. شاید برای ما که اینجا هستیم، لعنت یه کلمه ساده باشه، اما تو عالم آخرت، لعن خدا یعنی محرومیت کامل از هرگونه لطف و محبت الهی، یعنی تنها موندن در تاریکی و بی پناهی.

لعنت خدا، پیامبر و مؤمنین: تنها نمی مونی، از همه دور میشی

روایات زیادی داریم که میگن کسی که شراب می خوره، نه فقط خدا، بلکه پیامبران، فرشتگان و حتی همه مؤمنین اون رو لعنت می کنن. تصور کنید تو روز محشر، در حالی که همه به دنبال شفاعت و رحمت هستن، شما مورد لعنت همه قرار بگیرید. این خودش یه نوع عذاب روحی و روانی فوق العاده دردناکه.

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

«کسى که یک جرعه شراب بیاشامد، خدا و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می کنند. اگر به مقداری بخورد که مست شود روح ایمان از او دور می شود و به جای آن روح کثیف شیطانی جایگزین می گردد؛ پس نماز را ترک می کند و ملائکه او را سرزنش می کنند و خدای تعالی به او خطاب می فرماید: ای بندۀ من! کافر شدی بدا به حال تو. سپس امام علیه السلام فرمود: بدا به حالش، بدا به حالش. به خدا سوگند یک سرزنش الهی از هزار سال عذاب سخت تر است. لعنت شدۀ خدا هستند، هرجا بروند از پناه خدا بیرون اند و هلاک خواهند شد.» (فروع کافی، ج۶، ص۳۹۹)

این روایت چقدر تکان دهنده ست! فقط با یک جرعه شراب، انسان از رحمت الهی دور میشه، و با مست شدن، روح ایمان از وجودش پرواز می کنه و جای خودش رو به روح شیطانی میده. این یعنی انسان دیگه نه فقط تو ظاهر، بلکه تو باطن و روح هم آلوده و پلید میشه. از پناه خدا بیرون میفته و در معرض هلاکت قرار می گیره.

گستردگی گناه: ده گروه لعنت شده!

نکته جالب اینجاست که این لعنت فقط شامل کسی که شراب می خوره نمیشه، بلکه دامنه اش خیلی وسیع تره. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده اند:

«پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در مورد شراب ده نفر را لعنت کرده است: کسی که درخت آن را کاشته و کسی که از آن مواظبت کرده و کسی که آب آن را گرفته و کسی که آن را نوشیده و کسی که آن را به‏ دست نوشنده داده و کسی که آن را حمل کرده و کسی که برای او حمل شده و کسی که آن را فروخته و کسی که آن را خریده و کسی که از بهای آن استفاده کرده است.» (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۴۷۹)

ببینید چقدر این گناه از نظر اسلام بزرگه که حتی کسانی که در روند تولید، توزیع و خرید و فروش اون نقش دارن، حتی کسی که درخت انگور رو به قصد شراب سازی می کاره، همه و همه مورد لعنت قرار می گیرن. این نشون میده که خداوند چقدر از این گناه متنفره و چقدر به سلامت جامعه و ایمان بنده هاش اهمیت میده.

۳. چهره ای که قیامت رو وحشت زده می کنه: رسوایی محشر

یکی دیگه از مجازات های شراب خوار در آخرت، محشور شدن با چهره ای زشت و حالتی ناگوار در روز محشره. روزی که همه به دنبال زیبایی و نورانیت هستن، شراب خوار با رسوایی و چهره ای که همه رو وحشت زده می کنه، وارد میشه.

توصیف دقیق وضعیت: سیاهی رو، کج شدن دهن و…

تصور کنید روز قیامت، وقتی همه دارن با اضطراب به سمت حساب و کتاب میرن، ناگهان چشمتون به کسی می افته که چهره اش سیاه، چشماش کبود، دهانش کج، و زبانش آویزونه و آب دهانش رو سینه اش جاریه. این توصیف هولناکیه که امام صادق (علیه السلام) از وضعیت شراب خوار در روز محشر به ما میدن:

«شراب خوار در روز قیامت با چشمانى کبود و صورتى سیاه محشور می شود و یک طرف بدنش به زمین مایل است و آب از دهانش جارى است و موى پیشانی‏اش به دو انگشت بزرگ پاهایش بسته شده و دست‏هایش از پشت کمرش بیرون آمده است و اهل محشر چون او را در این حال مى‏ بینند که به سوی حساب روان است از او وحشت مى‏ کنند.» (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۴۷۷)

اینجا دیگه بحث آبروداری نیست. روز محشره و هیچ چیزی پنهون نمیمونه. رسوایی به تمام معنا! همه از دیدن همچین صحنه ای وحشت می کنن و این خودش عذابی جانکاه برای کسیه که در دنیا به این گناه آلوده شده.

محشور شدن مثل کافر: از زبان پیامبر (ص)

این گناه اونقدر بزرگه که در برخی روایات، شراب خوار مثل کافر محشور میشه. امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

«کسى که کارش زنا یا دزدى یا می­گسارى باشد، همچون بت پرست خواهد بود و در قیامت کافر محشور خواهد شد.» (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۴۷۹)

و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) هم فرموده اند:

«شراب خوار در حالی از گور خود خارج می شود که بر پیشانیش نوشته شده است ناامید از رحمت خدا.» (کنز العمال، ح۴۳۹۵۸)

این جمله ی ناامید از رحمت خدا روی پیشانی، خودش دنیایی از درد و حسرت رو نشون میده. کسی که تو دنیا خودش رو به این گناه آلوده کرده، تو آخرت با این نشون، وارد میشه و همه می فهمن که چه مسیری رو طی کرده. این، رسوایی و خواری ابدیه.

۴. تشنگی بی پایان و نوشیدن از چرک و خون جهنم: عذاب عطش

یکی دیگه از مجازات های سخت و طاقت فرسای شراب خوار، تشنگی مفرط و دائمیه. کسی که در دنیا با شراب، عطش خودش رو رفع می کرده و لذت های زودگذر رو به جان می خرید، تو آخرت گرفتار تشنگی بی پایانی میشه که هیچ آبی اونو سیراب نمی کنه، مگر آب های پلید جهنم.

عطش دائمی: از دنیا تا دوزخ

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

«کسانى که در دنیا شراب مى‏ نوشند، تشنه از دنیا مى‏ روند و تشنه محشور مى‏ شوند و تشنه وارد دوزخ مى‏ گردند.» (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۴۷۹)

تصور کنید از لحظه مرگ تا ورود به جهنم، این عطش همراه انسان باشه. عطشی که با هیچ آبی رفع نمیشه و هر لحظه بیشتر و بیشتر میشه. این خودش عذابی عظیمه، قبل از اینکه حتی به عذاب های دیگه جهنم برسه.

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) هم در این زمینه فرموده اند:

«سوگند به آن که مرا به حق پیامبر کرد، در روز رستاخیز شراب­خوار را می­ آورند در حالی که چهره اش سیاه است و سرش را به زمین می­ کوبد و می­گوید آه از تشنگی.» (تنبیه الخواطر، ج۲، ص۱۱۵)

این جمله آه از تشنگی که شراب خوار تو روز محشر فریاد میزنه، اوج حسرت و پشیمانی رو نشون میده. اون روز، دیگه هیچ آبی برای سیراب کردنش نیست، جز…

نهر عرطه: رودخانه پلیدی ها

خب، حالا فکر می کنید تو اون تشنگی سوزان، برای رفع عطش به شراب خوار چی میدن؟ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند:

«هر که به شراب خواری عادت داشته باشد خداوند او را از نهر عرطه مى‏ آشامد. سؤال شد: نهر «عرطه» چیست؟ فرمود: نهرى است که از فرج زنان بدکار و فاجر جارى شود که بویش اهل آتش را آزار دهد.» (وسائل الشیعه: ج۱۷، ص۲۳۱)

اینجا دیگه فقط بحث آب کثیف نیست، بلکه آب رودخانه ایه که از پلیدترین مکان ها سرچشمه می گیره و بوی گندش، حتی اهل جهنم رو هم آزار میده. این مجازات، نمادی از آلودگی باطنی و عدم پاکیزگی روحیه که شراب خوار در دنیا کسب کرده.

بئر خبال: چاه کثافت زناکاران

همچنین امام باقر (علیه السلام) در توصیف عذاب شراب خوار می فرمایند:

«روز قیامت شرابخوار در حالی وارد محشر می شود که چهره اش سیاه و زبانش آویزان بوده و آب دهانش بر سینه اش می ریزد، خدای حقّ دارد او را از چاه «خبال» سیراب سازد.»

سدیر که راوی این حدیث است، می گوید: پرسیدم: «بئر خبال» چیست؟ حضرت فرمودند: «بئرٌ یسیلُ فیها صَدیدُ الزُّناهِ» و آن چاهی است که چرک و خون زنان فاسده در آن جمع است.» (وسایل الشیعه- جلد ۱۷- صفحه ۲۳۷)

چاه خبال! چاهی پر از چرک و خون زناکاران. این یعنی عذاب شراب خوار نه تنها با تشنگی، بلکه با نوشیدن از این مایعات پلید و متعفن همراهه. این واقعاً تصویر ترسناکیه که نشون میده چقدر این گناه می تونه انسان رو به حضیض ذلت و پلیدی بکشونه.

۵. شفاعت؟ نه، محرومیت ابدی: راهی به سوی بهشت نیست!

یکی از بزرگترین امیدهای مؤمنان در روز قیامت، شفاعت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) است. شفاعت، یعنی واسطه شدن اولیای الهی برای بخشش گناهان برخی از بندگان. اما آیا این شفاعت برای همه هست؟

مفهوم شفاعت: کی شفیع میشه، کی نمیشه؟

شفاعت در اسلام جایگاه ویژه ای داره و نشونه رحمت واسعه الهیه. اما این شفاعت بدون شرط و شروط نیست. کسی که در دنیا به طور کامل از خدا روی گردان بوده و غرق در گناهان کبیره شده، ممکنه از این رحمت محروم بشه. یکی از این گروه ها، متاسفانه شراب خواران هستن.

پیامبر (ص) و شفاعت از شراب خوار: امیدی نیست

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) که خودشون معدن رحمت و امید همه هستن، به صراحت فرموده اند:

«به خدا سوگند، به شفاعت من نمى‏ رسد کسى که نمازش را سبک شمارد و کسی که مست‏ کننده‏ ای بخورد.» (وسائل الشیعه: ج۱۷، ص۲۶۱)

این حرف پیامبر (ص) واقعاً تکان دهنده ست. شفاعت ایشون، که امید همه گناهکاران و مؤمنان هست، شامل حال شراب خوار نمیشه. این یعنی راه بهشت، از شفاعت اهل بیت (ع) میگذره، و اگر این راه بسته باشه، ورود به بهشت ناممکنه. خب، حالا وقتی راه بهشت بسته شد، چه سرنوشتی باقی میمونه؟ جز ورود قطعی به دوزخ.

سه گروهی که حجاب ندارند: شراب خوار یکی از اوناست

در روایتی دیگر از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) آمده است:

«ثلاثة لا یحجبون النّار: المنّان و عاقّ والدیه و مدمن الخمر.»

یعنی: «سه دسته از افراد هستند که میان آنها و جهنم حجابى نیست: منت‏گذار و عاق پدر و مادر و شراب­خوار.» (نهج الفصاحه، ص۴۰۴)

این عبارت «حجابی نیست» به این معنیه که هیچ مانعی، هیچ واسطه ای، و هیچ فرصتی برای فرار از آتش جهنم برای این سه گروه وجود نداره. اون ها مستقیم و بدون هیچ توقفی وارد دوزخ میشن. چقدر این هشدار جدی و ترسناکه!

۶. گرفتار آمدن در عذاب های شدید دوزخی: جهنم منتظره!

حالا که شراب خوار از رحمت خدا دور شده، چهره ای زشت داره، تشنه است و از آب های جهنمی می نوشه و از شفاعت هم محرومه، طبیعیه که باید در جهنم و عذاب های اون گرفتار بشه. اما این عذاب ها چطور هستن؟

توصیف وادی های خاص و عذاب های دردناک جهنم

جهنم فقط یک مکان واحد با یک نوع عذاب نیست. وادی ها و طبقات مختلفی داره که هر کدوم برای گروه خاصی از گناهکاران و با عذاب های متناسب خودشون در نظر گرفته شده. برای شراب خواران هم عذاب های خاصی تدارک دیده شده.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در این باره فرمودند:

«در جهنم وادى ای وجود دارد که اهل جهنم روزى هفتاد هزار مرتبه از (عذاب دردناک) آن استغاثه مى‏ کنند و در آن وادى خانه‏ای است از آتش و در آن خانه چاهی است از آتش و در آن چاه تابوتی است از آتش و در آن تابوت ماری است که هزار دندان دارد و طول هر دندانش هزار ذراع است. انس بن مالک گفت عرض کردم: یا رسول اللَّه! این عذاب براى کیست؟ فرمود: براى شراب‏خوار از اهل قرآن (مسلمان) و تارک الصلاة.» (ارشاد القلوب، ج۲، ص۲۲۴)

تصور کنید وادی ای که حتی ساکنان جهنم هم از شدت عذابش ۷۰ هزار بار در روز ناله می کنن! و در دل اون وادی، خانه ای از آتش، چاهی از آتش و تابوتی از آتش قرار داره، که داخلش ماری با هزار دندان، هر دندان به طول هزار ذراع، در انتظار شراب خواره. این توصیف نشون میده که عذاب شراب خوار چقدر هولناک و چند لایه است. این فقط یه داستان نیست، یه هشداره از کسی که علم غیب داشت و از آینده خبر میداد.

داستان عبرت آموز: وقتی شراب خواری مانع شهادتین میشه

گاهی اوقات گناه اونقدر تو وجود انسان ریشه میدونه که حتی تو لحظه مرگ هم مانع از گفتن شهادتین میشه. فضیل بن عیاض، یکی از بزرگان عرفان، داستانی رو نقل می کنه که واقعاً دل آدم رو میلرزونه. یکی از شاگرداش تو بستر مرگ بود و فضیل بالای سرش سوره یس می خوند. شاگرد گفت: استاد نخون! فضیل ساکت شد و خواست بهش تلقین کنه که بگه «لا اله الا الله». اما شاگرد گفت: این کلمه رو نمیگم، ازش متنفرم! و با همین حال از دنیا رفت. فضیل خیلی غمگین شد. شبی شاگردش رو تو خواب دید که تو عذاب سختیه. ازش پرسید: چی شد که بی ایمان مردی؟ تو که داناترین شاگرد من بودی! شاگرد گفت: سه چیز باعثش شد:

1. نمامی و سخن چینی
2. حسادت به دوستانم
3. و مهم تر از همه، یه بیماری داشتم و طبیب گفت باید سالی یه قدح شراب بخوری وگرنه خوب نمیشی. منم هر سال یه قدح شراب می نوشیدم. (سفینة البحار، ج۱، ص۴۲۸)

ببینید چطور یه گناهی که شاید تو دنیا کوچیک به نظر بیاد یا حتی برای درمان استفاده بشه (با فرض اینکه واقعا چاره ای نبوده و حکم واقعی هم همین بوده، که البته در اسلام برای هیچ بیماری، شراب تجویز نمیشه)، می تونه تو لحظه مرگ، بزرگترین مانع برای گفتن شهادتین و با ایمان مردن بشه. این یعنی تأثیر شراب خواری فقط محدود به گناه ظاهری نیست، بلکه روح و ایمان انسان رو هم تحت تأثیر قرار میده و در نهایت، به مرگ بی ایمان منجر میشه. این داستان، زنگ هشداریه برای همه ما که فکر نکنیم گناه کوچیکه و راحت میشه ازش گذشت. هر گناهی، اگه توبه نشه، می تونه زنجیری به پای انسان برای رفتن به سمت عذاب باشه.

۷. راه توبه و بازگشت به سوی رحمت الهی: تا دیر نشده!

با همه این اوصاف ترسناک، اسلام دین ناامیدی نیست. خدا ارحم الراحمینه و درهای توبه همیشه به روی بندگانش بازه. مهم نیست چقدر گناهکار باشی، مهم اینه که هر لحظه می تونی تصمیم به برگشت بگیری و خدا با آغوش باز منتظرت هست.

تاکید بر وسعت رحمت و مغفرت الهی

خداوند در قرآن کریم می فرمایند:

«قُلْ یا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»

«بگو: اى بندگانم که بر خویش ستم و اسراف کرده اید! از رحمت خدا ناامید نشوید، یقیناً خدا همه ی گناهان را می آمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.» (سوره زمر، آیه ۵۳)

این آیه مثل یه دریچه ی امیده که به روی همه گناهکاران بازه، حتی اونایی که گناهان بزرگی مثل شراب خواری انجام دادن. مهم اینه که واقعاً پشیمون بشی و تصمیم به تغییر بگیری.

شرایط توبه نصوح: چطور میشه برگشت؟

توبه فقط گفتن «استغفرالله» نیست. توبه نصوح، یعنی توبه واقعی و از ته دل، شرایطی داره:

1. پشیمانی حقیقی: باید واقعاً از کاری که کردی پشیمون باشی، نه فقط از ترس عذاب.

2. عزم بر ترک گناه: باید تصمیم قاطع بگیری که دیگه هرگز سراغ اون گناه نری.

3. جبران مافات: اگه گناهت حقی از کسی رو ضایع کرده (مثلاً اگه تو حالت مستی به کسی آسیب رسوندی یا مالی رو از بین بردی)، باید اون حق رو جبران کنی.

4. استغفار: از خدا طلب بخشش کنی و ازش بخوای کمکت کنه تا رو قول و قرارت بمونی.

برای کسی که درگیر شراب خواری بوده، توبه ممکنه سخت تر باشه، چون اعتیاد جسمی و روحی هم به دنبال داره. اما با توکل به خدا، کمک گرفتن از متخصصین و اراده قوی، این مسیر شدنیه. خدا به بنده توبه کارش کمک می کنه.

اهمیت توبه قبل از رسیدن مرگ: فرصت رو غنیمت بشماریم

وقت توبه تا لحظه ایه که پرده مرگ کنار نرفته و علائم احتضار ظاهر نشده. بعد از اون، دیگه توبه فایده ای نداره. پس تا فرصت هست، باید دست به کار شد. این دنیا، مزرعه آخرته و هر کاری که اینجا بکاریم، اونجا درو می کنیم. اگه امروز توبه کنیم و راه درست رو پیش بگیریم، می تونیم از مجازات های سخت اخروی نجات پیدا کنیم و به رحمت و رضوان الهی برسیم. این شانس زندگی دوباره ایه که خداوند به ما میده، پس نباید از دستش بدیم.

فکر کردن به این مجازات ها نباید باعث ناامیدی بشه، بلکه باید انگیزه ای باشه برای ترک گناه و حرکت به سمت خوبی ها. خدا منتظر برگشت ماست.

نتیجه گیری

همونطور که دیدیم، مجازات شراب خواری در اخرت اصلا شوخی بردار نیست و ابعاد خیلی گسترده ای داره؛ از لعنت و غضب الهی و دور شدن از هرگونه رحمت خدا گرفته تا محشور شدن با چهره ای که همه رو وحشت زده می کنه، تشنگی بی پایان و نوشیدن از پلیدی های جهنم، و در نهایت، محرومیت ابدی از شفاعت و ورود به بهشت، و گرفتار شدن در عذاب های سخت وادی های جهنم. این پیامدها، هشداری جدی از سوی پروردگار مهربان ماست، نه از روی خشونت، بلکه از روی دلسوزی و رحمت برای اینکه ما مسیر سعادت رو از دست ندیم.

پس بیایید تا دیر نشده، اگر خدای نکرده درگیر این گناه هستیم یا کسی رو می شناسیم که درگیره، آگاهش کنیم و دستش رو بگیریم. درهای توبه و بازگشت به سوی خداوند همیشه بازه و رحمت الهی از هر گناهی وسیع تره. فقط کافیه با پشیمانی حقیقی، عزم بر ترک گناه و جبران گذشته، قدم در این راه بذاریم. دنیا فرصتیه برای ساختن آخرت. فرصت رو غنیمت بشماریم و با دوری از گناهان، به خصوص گناه بزرگی مثل شراب خواری، زندگی ای رو بسازیم که هم در دنیا آرامش داشته باشیم و هم در آخرت سربلند و رستگار باشیم. خداوند به همه ما توفیق ترک گناه و حرکت در مسیر بندگی رو عطا کنه، ان شاء الله.