در مسیر پیروزی – فصل24

از جمله موضوعات داغ این روزهای فضای مجازی که حالا سرریز آن به بدنه افکار عمومی نیز رسیده، این است که در پی ترور فرماندهان و مقامات ایرانی در سال های اخیر بویژه پس از عملیات 7 اکتبر گروه های مقاومت در سرزمین های اشغالی، جمهوری اسلامی ایران دست به چه نوع کنش بازدارنده ای زده است.

به گزارش فصل24، وطن امروز نوشت: این پرسش از آنجا شکل گرفته که جامعه احساس می کند مساله ترورها پایان نیافته است. به نظر می رسد امروز برخلاف گذشته جامعه ایرانی احساس نیاز می کند که از نوع کنش فرماندهان نظامی در منطقه علیه رژیم صهیونیستی آگاه شود اما پیش از یافتن پاسخ برای این سوال مهم، موضوعی برجسته وجود دارد و آن اینکه آگاهی از سلسله اقدامات بازدارنده ایران علیه تحرکات تروریستی رژیم صهیونیستی از چه زمانی برای مردم کشورمان دارای اهمیت شد؟ یعنی اساسا مردم ایران از چه زمانی احساس کردند دشمنی رژیم صهیونیستی با آنها جدی است و در صورتی که اقدامی نشود، وضعیت وخیم تر خواهد شد. 

* مسیر پرچالش ایران برای تثبیت حضور منطقه ای

برای درک این مهم لازم است 2 دهه به گذشته برگردیم. فصل24 سال 1385 بود که چند گروه مسلح عضو القاعده با یکدیگر ایتلافی تحت عنوان «قاعده الجهاد فی بلاد الرافدین» در عراق تشکیل دادند و ابوعمر البغدادی به عنوان نخستین رهبر آن منصوب شد. این ایتلاف وظیفه رهبری پروژه «دولت اسلامی» آمریکا برای تشکیل خاورمیانه جدید را پیگیری می کرد. آن روزها تحولات در لبنان متفاوت رقم می خورد و تیر 1385 جنوب لبنان صحنه درگیری شده بود؛ جنگی تمام عیار که تا مرداد ادامه داشت و به جنگ 33 روزه معروف شد. 3 سال بعد یعنی سال 88 وضع متفاوتی در ایران رقم خورد. جریانی ناکام در انتخابات، شهرها و خیابان ها را عرصه آشوب قرار داد و برای نخستین بار صدای شعار «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» در ایران شنیده شد تا اینکه به شعار اصلی فتنه گران تبدیل شد.

هرچند در همان سال با حضور مردم در صحنه، فتنه پایان یافت اما خط عقب نشینی ایران در منطقه و محدود و محصور ماندن پشت مرزهای جغرافیایی به گفتمان اصلی جریانی مبدل شد که بعدها رژیم صهیونیستی آنها را سرمایه خود در ایران دانست. در آن زمان فشار بسیاری از سوی رسانه ها بر نیروهای منطقه ای ایران وارد می شد که چرا در منطقه حضور دارند و از گروه های مقاومت غزه حمایت می کنند. در آن سال ها به شکل امروزی ایران وارد درگیری با گروهک های تروریستی که چندصد کیلومتر با ایران فاصله دارند نشده بود، یا اگر در حال مبارزه با تروریست ها بود، چندان رسانه ای نمی شد.

2 سال بعد -سال 90- وضعیت سوریه متلاطم و ده ها گروه تروریستی در منطقه ظاهر شدند و ایران در آن سال ها در سوریه حاضر شد اما کمتر روایتی از حضور ایران در منطقه گفته می شد. آن زمان کمتر کسی مطلع بود که گسترش هماهنگی های اطلاعاتی و همکاری های عملیاتی میان تروریست های منطقه قنیطره و رژیم صهیونیستی، رخنه های امنیتی در جنوب سوریه ایجاد کرده است. همان زمان روزنامه هاآرتص درباره وضعیت شکل گرفته نوشت: «اسراییل به این گروه (جبهه النصره) که در فهرست گروه های تروریستی قرار دارد، کمک می کند و از آن کمک های متقابل نیز دریافت می دارد. نگاهی به پایگاه های اینترنتی شورشیان سوریه برملا می سازد که جنگجویان ضد اسد در منطقه سوریِ بلندی های جولان اطلاعات محرمانه را دایماً به اسراییل منتقل و در مقابل، از اسراییل کمک های تسلیحاتی و آموزش نظامی دریافت می کنند، همچنین گفته می شود اسراییل مجروحان شورشیان سوریه را در بیمارستان های صحرایی خود درمان می کند.

یکی از پایگاه های اینترنتی شورشیان اعلام کرد اسراییل با کمک شورشیان ضددولتی سوریه در منطقه بلندی های جولان متعلق به سوریه، در حال تشکیل نیرویی مشابه فالانژهای سابق لبنانی است که از متحدان اسراییل در درون لبنان بودند… اسراییل این گروه های شورشی را لزوما خطری برای خود تلقی نمی کند. شورشیان نیز اسراییل را وسیله ای برای حفاظت از خود در برابر نیروهای اسد می دانند». نخستین مستشار ایرانی دی 1390 در دفاع از حرم حضرت زینب(س) به شهادت رسید؛ کمی بعد واژه هایی چون «مدافعان اسد»، «حقوق بالا» و… در تداوم خط عقب نشینی ایران از منطقه داغ شد.

فروردین سال 1392، ابوبکر البغدادی (جانشین ابوعمر البغدادی پس از هلاکت وی ) در پیامی صوتی اعلام کرد گروه جبهه النصره به عنوان شاخه ای از دولت عراق اسلامی به این گروه پیوسته و از این پس سازمان تحت امر دولت اسلامی عراق و شام است. آن سال ها چندان ابعاد مساله برای جامعه روشن نبود تا اینکه 29 دی 1393 سپاه پاسداران در اطلاعیه ای از شهادت سردار محمدعلی الله دادی در جغرافیای مقاومت اسلامی و در دفاع از حرم خبر داد. وی از نخستین فرماندهان ارشد ایرانی حاضر در سوریه بود که توسط ارتش تروریستی صهیونیستی به شهادت رسید. بالگرد رژیم صهیونیستی در حالی خودروی فرمانده ایرانی را هدف قرار داد که ارتباط این رژیم با تروریست های سوریه کاملا آشکار شده بود.

در نخستین روزها پس از این اقدام تروریستی، روزنامه صهیونیستی اورشلیم پست در تحلیل این حمله نوشت: «حزب الله و ایران به راحتی شهادت نیروهای نظامی خود را فراموش نخواهند کرد چرا که آنها عدم مقابله به مثل را به مثابه ضعف خود در برابر دشمن در نظر خواهند گرفت». همان زمان سردار محمدعلی جعفری، فرمانده وقت کل سپاه در بیانیه ای اعلام کرد:«امروز همه جوانان، در جهان اسلام جهاد مغنیه اند و همه پاسداران انقلاب اسلامی الله دادی. این شهادت ها ثابت کرد ما نباید از جهاد فاصله بگیریم؛ صهیونیست ها باید منتظر صاعقه های ویرانگر باشند، آنها در گذشته ظهور خشم ما را دیده اند». این بیانیه جزو نخستین وعده های انتقام ایرانی ها بود. یک روز پس از بیانیه سردار جعفری، ژنرال ارتش رژیم صهیونیستی نزدیک به کابینه بنیامین نتانیاهو ضمن ابراز بی اطلاعی از حضور سردار ایرانی در قنیطره سوریه گفت: «اگر ترور فرماندهان حزب الله سود خالص باشد، ترور سردار ایرانی به ضرر ماست، زیرا منجر به تنش و تحریکات بیشتر می شود و انتظار پاسخ حتمی به این حمله می رود اما کسی شکل و سطح آن را نمی داند».

فشارها به حضور منطقه ای ایران در آن زمان به گونه ای بود که کمتر کسی به تحولات منطقه ای و رویدادهای در حال شکل گیری توجه می کرد. در منطقه رویدادهایی در جریان بود که حتی امروز نیز ابعاد مختلف آن برای بسیاری از مردم ایران مبهم و باز نشده است. هیلاری کلینتون در کتاب خاطرات خود – انتخاب های سخت – درباره بازی واشنگتن با کارت خودساخته داعش می نویسد: «ما در جنگ عراق، سوریه و لیبی شرکت کردیم و همه چیز خوب بود اما به یکباره انقلاب سی ام ژوین در مصر علیه دولت اخوان المسلمین روی داد و همه چیز در مدت 72 ساعت تغییر کرد. ما با اخوان المسلمین در مصر توافق کرده بودیم دولت اسلامی (داعش) در سینا تشکیل شود. قرار بود بخشی از سینا به حماس و بخش دیگر آن به اسراییل واگذار شود و حلایب و شلاتین به سودان ملحق شود و دولت مصر مرزها با لیبی را در منطقه السلوم باز کند. قرار بود ما در روز پنجم ماه ژوییه سال 2013 در نشستی با دوستان اروپایی خود دولت اسلامی (داعش) را به رسمیت بشناسیم. من به 112 کشور سفر کردم تا نقش آمریکا و توافق با بعضی از دوستان را درباره به رسمیت شناختن دولت اسلامی(داعش) بلافاصله پس از تشکیل آن توضیح دهم اما به یکباره همه چیز در برابر چشمان ما فرو ریخت». آبان سال 1396 بود که فرمانده نیروی قدس سپاه سردار شهید قاسم سلیمانی در پیامی محضر مقام معظم رهبری با اعلام پایان سیطره شجره خبیثه داعش، رهبری حکیمانه ایشان و پایداری ملت، دولت، ارتش و نیروهای مردمی عراق و سوریه و مجاهدان و شهدای مدافع حرم از دیگر کشورهای اسلامی را عامل پیروزی جبهه مقاومت دانست. آن روزها دیگر کسی نگران حضور ایران در منطقه نبود و در افکار عمومی حضور منطقه ای ایران یک الزام محسوب می شد.

* پایان رژیم صهیونیستی؛ روند یا نقطه

حال می توان به سوال نخست بازگشت، با علم به اینکه حضور منطقه ای ایران 2 بعد اساسی را طی کرد؛ نخست اینکه حضور منطقه ای خود را تثبیت و سپس در افکار عمومی ایران تحت هجمه رسانه ای داخلی و خارجی، الزام حضور خود را نهادینه کرد.

یک دهه پیش که رژیم صهیونیستی اقدام به ترور مستقیم فرمانده ارشد نظامی ایرانی کرد، یک خط تحلیلی مهم پیرامون این اقدام تروریستی عنوان می شد، اینکه نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای فرافکنی بحران های داخلی بویژه در آستانه نزدیک شدن به انتخابات کنست این حمله را انجام داده است، همان طور که سال 2012 نیز به دلیل اهداف انتخاباتی دست به چنین اقدامی زده بود. یعنی در آن زمان رژیم صهیونیستی به دنبال این اقدام خواهان ارایه «چهره ای مقتدر و امنیت زا» از خود به یهودیان منطقه بود، لذا نخستین ارزیابی ها از ترورهای هدفمند 2 دهه اخیر رژیم صهیونیستی علیه گروه های مقاومت، نشان دهنده راهبرد این رژیم برای عبور از شرایط بحران است. حال 10 سال پس از ترور سردار محمدعلی الله دادی، هفته گذشته کنسولگری ایران در دمشق مورد حمله تروریستی رژیم صهیونیستی قرار گرفت. پیش از آن نیز شاهد ترورهای مختلفی از سوی این رژیم بودیم. بر اساس گزارش ها از زمان آغاز عملیات توفان الاقصی 18 مستشار ایرانی توسط رژیم صهیونیستی ترور شده و به شهادت رسیده اند. 

* در یک دهه گذشته رژیم صهیونیستی در چه وضعیتی قرار داشت؟

1- بحران داخلی اسراییل: نخستین شرایطی که ایران توانست با حمایت از گروه های مقاومت برای رژیم صهیونیستی رقم بزند، ایجاد جنگ داخلی در رژیم صهیونیستی است؛ بحرانی که اسراییل برای خروج از آن نیز دارای بحران است.

2- تشکیل گروه های مقاومت در مناطق اشغالی: حمله های مسلحانه با سلاح گرم و سرد در نقاط مختلف رژیم صهیونیستی به طور فزاینده و هدفمند افزایش یافته است.

3- ایجاد پایگاه مقاومت در نزدیکی جولان: حضور ایران در سوریه این فرصت را برای فرماندهان ایرانی ایجاد کرد تا بتواند پایگاه های استراتژیک و تاکتیکی لازم را برای مقابله با تحرکات رژیم صهیونیستی در نزدیکی جولان اشغالی ایجاد کنند. ایران از زمان حضور در سوریه به دنبال گشایش جبهه جدید و مستحکم از سوی بلندی های جولان بوده است.

4- قرار گرفتن در جنگ: یکی از موضوعاتی که افکار عمومی از ایران مطالبه می کرد این بود که: چرا در شرایط نسل کشی مردم فلسطین، ایران در این مساله دخالت نمی کند. هرچند هیچ عقل سلیمی دعوت به جنگ نمی کند اما شهادت 18 مستشار ایرانی پس از توفان الاقصی نشان می دهد ایران در وسط میدان جنگ حضور یافته و در حال دفاع از مردم فلسطین است؛ موضوعی که به نظر می رسد روشن شدن ابعاد آن حداقل یک دهه زمان لازم دارد.

در نهایت باید گفت ایران آماده یک برنامه انتقام بازدارنده علیه رژیم صهیونیستی می شود در شرایطی که برنامه های بلندمدت آن رژیم صهیونیستی را دچار انزوا و فروپاشی این رژیم را قطعی کرده است.

پایان خبر فصل24