معجزه غزه؛ تجدید خاطره عبور از نیل

جنگ غزه که اینک می توان آن را «طولانی ترین» و «شدیدترین» جنگ رژیم غاصب اسراییل در طول دوران حیات ننگین آن دانست، به میدان بزرگ پیروزی یک ملت در مصافی نابرابر تبدیل شده است.

به گزارش فصل24، سعدالله زارعی در یادداشتی در سرمقاله کیهان نوشت: غربی ها به هیچ وجه کتمان نکرده بلکه در بالاترین سطح و به تکرار اعتراف نموده اند که در این جنگ از هیچ کمکی – به خصوص کمک تسلیحاتی – به نفع ارتش متجاوز صهیونیستی و برافروخته نگه داشتن شعله های جنگ دریغ نکرده اند و کیست که نداند مقاومت فلسطین در شرایطی که در «محاصره مطلق» دشمن قرار داشته، به مصاف جنگنده های مدرن و تانک های پیشرفته دشمن رفته است. در چنین شرایطی، پیروزی مقاومت سبب تحولات عظیم به نفع ملت فلسطین در عرصه بین المللی شده است. به زانو درآوردن ارتشی که به زرادخانه های غرب اتصال داشته و به قول مقامات ارشد اسراییل، کمک تسلیحاتی غرب به رژیم در این 7 ماه از کل کمک های تسلیحاتی آنان به این رژیم، در طول 75 سال گذشته بیشتر بوده است، معجزه تمام عیار زمانه ماست. در این خصوص گفتنی هایی وجود دارد: 

1- غربی ها که وصف حمایت همه جانبه شان از رژیم و به خصوص در موضوع جنگ افزار گذشت، در هفته های اخیر با صراحت به دولت و ارتش رژیم غاصب گفته اند 

«فرصت برای پیروزی بر حماس – یعنی مقاومت فلسطین در غزه – به پایان رسیده و اسراییل باید به آتش بس تن دهد.» این در حالی است که با توجه به مقایسه تعداد نفرات ارتش اسراییل

 – نزدیک به نیم میلیون نفر – در مقابل تعداد نفرات رزمی مقاومت غزه – چند ده هزار نفر – و مقایسه جنگ افزار اسراییل که یک قلم اعتراف شده آن، گسیل 300 هواپیما و 50 کشتی بزرگ حامل سلاح های مدرن در ماه های اخیر از سوی غرب برای رژیم می باشد، با سلاح های محدود و با کیفیتی بسیار پایین تر از سلاح های در اختیار رژیم و مقایسه وضع جغرافیا و عمق رژیم با عمق بسیار اندک جغرافیایی مقاومت غزه و مقایسه باز بودن فرودگاه ها و سواحل و بنادر رژیم با بسته بودن همه موقعیت های هوایی، زمینی و دریایی مقاومت، در واقع باید ماه ها پیش به مقاومت غزه گفته می شد دیگر امکان مقاومت از بین رفته و زمان تحقق همه خواسته های دشمن فرا رسیده است!

چه چیزی این معرکه کاملاً نابرابر را به نفع فلسطینی ها سامان داده است؟ آیا غیر از این است که خداوند متعال در این مصاف به وعده خود در نصرت «مظلومان مجاهد» عمل کرده است؟ آیا در صحنه عمل، جز خداوند می توانسته نتیجه این رویارویی را به ضرر «متجاوز خون ریز» سامان بدهد؟ جای سوال دیگری وجود دارد که این وعده چگونه محقق گردیده است؟ آیا اگر مقاومت مومنانه ساکنان غزه، دست برادرانه حزب الله لبنان، دفاع ایثارگرانه و شجاعانه مقاومت یمن و مقاومت عراق و حضور مبتکرانه و مسیولیت پذیرانه جمهوری اسلامی در صحنه دفاع از غزه نبود، وعده الهی محقق می شد؟ آیه شریفه «اِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبّت اَقدامَکُم» پاسخ این سوال را داده است؛ «اگر خدا را یاری کردید، خداوند به شما پیروزی عطا می کند» این یعنی زمانی که توان و «امکان عملی» خود را به میدان آوردید، نصرت خداوند فرا می رسد و صحنه ای که از نظر عِده و عُده نابرابر است، به نفع «مظلوم مجاهد» چرخش پیدا می کند و جبهه کفر را به هزیمت و اعتراف به شکست وا می دارد، همان گونه که سران آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان را پس از آن همه کمک، به شکست واداشته است. بنابراین این یک پیروزی عادی نیست، معجزه ای آشکار در زمانه ماست که از شکافتن رود نیل و عبور سالم مومنان از امواج خروشان آن هم پرفروغ تر است. 

2- دشمن اگرچه هنوز در پذیرش آتش بس تعلل می کند و به همین دلیل مقاومت فلسطین فعلاً بحث از آن را خاتمه یافته اعلام نموده است اما همان طور که سیدحسن نصرالله در ابتدای این جنگ گفت، واقعیت این است که دشمن جز تن دادن به پذیرش آن راهی ندارد. وقتی آمریکا به عنوان مهم ترین پشتیبان رژیم که تامین کننده حدود 96 درصد از جنگ افزار اسراییل در جنگ غزه بوده است، به نتانیاهو می گوید «زمان برای خودنمایی جنگی به پایان رسیده و کشتار در رفح، صحنه جنگ را به نفع اسراییل تغییر نمی دهد» رژیم و دولت های غربی و غیرغربی حامی آن، راهی به جز تسلیم شدن و متوقف کردن جنگ ندارند. 

سند دوحه که بعد از چند هفته بحث و بررسی و رفت و آمدها به تایید طرفین در جنگ غزه رسیده و با توجه به اینکه مفاد آن عمدتاً به نفع طرف فلسطینی می باشد، بیانگر آن است که راهکار دیگری فراروی اسراییل و دولت های حامی آن نیست. البته آنچه در سند دوحه آمده، به طور کامل تامین کننده منافع و مصالح فلسطینی ها نیست اما آنچه در این جا اهمیت دارد این است که رژیم غاصب و دولت های پشتیبان آن، هفته ها در دوحه و قاهره مذاکره کرده و سپس به چیزی تن داده اند که رژیم اسراییل علی رغم قبول اولیه از اجرای آن خودداری می کند. این یعنی در این سند تعهدات مهمی به اسراییل تحمیل شده است. برای درک این مطلب کافی است ابتدا خواسته های اعلامی دو طرف را مرور کنیم و سپس آنچه در سند دوحه آمده را با این خواسته ها تطبیق دهیم. 

رژیم اسراییل از آغاز جنگ غزه تا همین الان روی این خواسته ها به عنوان هدف جنگ تاکید کرده است؛ 1- انهدام کامل حماس و بقیه جریانات مقاومتی غزه از حیث نفرات، سازمان و تجهیزات نظامی، 2- تغییر اساسی در مدیریت غزه پس از جنگ، به گونه ای که مقاومت هیچ نقشی در اداره باریکه نداشته باشد، 3- کنترل درازمدت امنیتی مستقیم غزه به گونه ای که برای همیشه عدم پا گرفتن دوباره مقاومت مسلحانه فلسطینی را تضمین کند، 4- آزاد کردن اسرا بدون دادن امتیاز به حماس، 5- خارج کردن عمده جمعیت فلسطین از باریکه و کنترل کامل آنان که اخراج شان ممکن نیست.

حماس به نمایندگی همه گروه های فلسطینی، بر خواسته های زیر تاکید داشته است؛

1- آتش بس دایم در این جنگ، 2- خارج شدن نفرات و تجهیزات نظامی و اطلاعاتی ارتش اسراییل از باریکه غزه، 3- بازگشت آوارگان به مناطق سکونت خود از جمله در شمال باریکه، 4- رفع محاصره غزه، 5- بازسازی ویرانه های غزه و 6- مبادله اسرای اسراییلی و زندانیان فلسطینی (براساس فرمول کل در برابر کل).

رژیم غاصب در سند دوحه فقط به یکی از پنج هدف خود که در ردیف آخر خواسته های خود بوده یعنی آزاد شدن اسرا و تحویل اجساد کشته شدگان اسراییلی آن هم طی سه مرحله و براساس فرمول حماس نه آنچه رژیم و آمریکا بر آن تاکید داشته اند، دست می یابد. در این سند به خلع سلاح مقاومت و یا خارج کردن آن از غزه، ابقاء امکاناتی که به کنترل اطلاعاتی و عملیاتی غزه از سوی رژیم منجر گردد، نحوه اداره غزه پس از پایان جنگ و جابه جایی جمعیتی در غزه، پرداخته نشده است. پس براساس سند دوحه تنها یکی از پنج خواسته اسراییل محقق می شود.

از آن طرف بر مبنای این سند، 1- آتش بس طی سه مرحله برقرار و قابل تکرار خواهد بود، 2- همه نظامیان و تجهیزات اسراییلی از همه بخش های باریکه غزه خارج می شوند، 3- هزاران فلسطینی بازداشت شده از جمله 20 نفر از عناصر کلیدی مقاومت که به حبس ابد محکوم شده اند، طی دو مرحله آزاد می شوند، 4- آوارگان غزه به مناطق مسکونی خود بازمی گردند. رفع محاصره و بازسازی غزه در سند دوحه نیامده است. با توجه به آنچه گفته شد اگر این توافق به اجرا درآید، مقاومت فلسطین به دو خواسته از شش خواسته به طور قطعی و به دو خواسته دیگر خود به طور نسبی دست می یابد.

قابل توجه است که در این جنگ، هدف اصلی اسراییل از میان برداشتن کامل مقاومت و هدف اصلی طرف فلسطینی، پایان دادن به حملات اسراییل بوده است. 

3- در عین حال به احتمال قوی جنگ با لجاجت اسراییل ادامه پیدا می کند اما با توجه به فرآیندی که برای توافق دوحه طی شده است، دولت اسراییل در ادامه جنگ با انزوای بیشتری مواجه می گردد و متقابلاً مقاومت غزه و مقاومت منطقه در وضعیت بهتری قرار گرفته و کار بر رژیم اسراییل دشوارتر می شود. 

پایان خبر فصل24