بازدید از قلعه پرتغالی ها در هرمز

قلعه پرتغالی ها در جزیره زیبای هرمز، یه بنای تاریخی و پر از رمز و رازه که در شمال جزیره، نزدیک اسکله اصلی قرار گرفته و شما رو به دل تاریخ می بره. این قلعه یادگاری از دوران تسلط پرتغالی ها بر خلیج فارس هست که حالا نماد مقاومت ایرانی هاست. اینجا همون جاییه که تاریخ، معماری و طبیعت دست به دست هم دادن تا یه تجربه فراموش نشدنی رو براتون بسازن. اگه دنبال یه سفر تاریخی و ماجراجویانه هستی، بازدید از قلعه پرتغالی ها در هرمز رو از دست نده.

اگه اهل سفر و گشت وگذار باشی، حتماً اسم جزیره هرمز، این نگین سرخ خلیج فارس به گوشت خورده. هرمز فقط یه جزیره نیست، یه موزه بزرگ طبیعی و تاریخی روباز با کلی جاذبه شگفت انگیزه که هر گوشه اش یه داستان برای تعریف کردن داره. از خاک های رنگارنگ و دره های مجسمه ها گرفته تا سواحل بکر و سکوت دلنشینش، همه و همه باعث شده که هرمز حسابی توی دل مسافرها جا باز کنه. اما در بین این همه زیبایی، یه بنای تاریخی هست که حسابی شاخصه و شما رو مستقیم می بره به دل تاریخ: قلعه پرتغالی ها. این قلعه، یادگاریه از دوران پر فراز و نشیب این منطقه و نماد مقاومت و پایداری مردمان سرزمینمونه. می خوایم یه سفر خیالی به هرمز داشته باشیم و ببینیم بازدید از قلعه پرتغالی ها در هرمز چه جور تجربه ایه. پس بزن بریم!

چرا باید از قلعه پرتغالی ها در هرمز دیدن کنیم؟

تصور کن داری تو یه جزیره رنگی قدم می زنی که دور تا دورش آبی بی کران خلیج فارسه. یهو از دور یه بنای سنگی عظیم رو می بینی که انگار از دل تاریخ بلند شده. این همون قلعه پرتغالی هاست که قرن هاست اونجا ایستاده و قصه های زیادی رو تو دلش نگه داشته. بازدید از این قلعه فقط یه گشت وگذار ساده نیست، یه سفر تمام عیاره به گذشته، جایی که می تونی رد پای استعمار و بعدش مقاومت شجاعانه ایرانی ها رو حس کنی. این قلعه، با معماری خاص و بخش های اسرارآمیزش، نه تنها برای علاقه مندان به تاریخ جذابه، بلکه برای هر گردشگری که دنبال یه تجربه متفاوته، واقعاً دیدنیه. اینجا می تونی یه جور دیگه از معماری اروپایی و ایرانی رو کنار هم ببینی و از چشم انداز بی نظیر خلیج فارس از بالای برج هاش لذت ببری. پس اگه دنبال یه مقصد خاص هستی، هرمز و قلعه اش رو توی لیستت بذار!

قلعه پرتغالی ها هرمز کجاست و چه جور جاییه؟

قلعه پرتغالی ها دقیقاً کجا واقع شده؟ خب، خیلی راحته! این قلعه تو ضلع شمالی جزیره هرمز قرار گرفته و از اسکله اصلی جزیره که پیاده هم می تونی بری، فاصله ی خیلی کمی داره. تقریباً همون جاست که وقتی از کشتی یا لنج پیاده می شی، چشم اندازش رو می بینی. این قلعه رو گاهی به اسم قلعه هرمز یا حتی قلعه قرمز هم می شناسن، چون توی جزیره ای با خاک سرخ و رؤیایی قرار گرفته. خیلی ها وقتی از هرمز حرف می زنن، اولین چیزی که یادشون میاد همین قلعه است، بس که نماد این جزیره شده.

این بنا یکی از مهم ترین و بزرگترین قلعه هایی بوده که پرتغالی ها توی سواحل خلیج فارس ساختن. یه جورایی یادگار دورانی هست که پرتغالی ها اینجا حکومت می کردن. اما خب، همیشه همین طور نموند و الان این قلعه، بیشتر از اینکه نماد استعمار باشه، نشون دهنده شجاعت و آزادگی سربازای ایرانیه که جزیره رو آزاد کردن. این قلعه رو سال 1377 توی فهرست میراث ملی کشورمون ثبت کردن و شماره ثبتش هم 1998 هست. جالبه بدونی که توی جنوب ایران، چند تا قلعه دیگه هم به اسم قلعه پرتغالی ها داریم که پرتغالی ها اونا رو برای استقرار سربازاشون و معمولاً نزدیک بندرگاه های اصلی می ساختن. قلعه هرمز، گل سرسبد همه ی این قلعه هاست!

داستان قلعه: از پرتغال تا مقاومت ایرانی

قلعه پرتغالی ها در هرمز، قصه یه دوران طولانیه، تقریباً 500 سال قدمت داره و یکی از اون قلعه هاییه که از زمان اشغال سواحل خلیج فارس توسط پرتغالی ها به یادگار مونده. جالبیش اینه که این قلعه توی منطقه هرمز که از نظر استراتژیکی خیلی مهم بوده، یکی از سالم ترین قلعه های اون دوران به حساب میاد. این فقط قلعه هرمز نیست که پرتغالی ها اینجا ساختن؛ توی قشم، کنگ، عمان و حتی رأس الخیمه هم قلعه های مشابهی ازشون به جا مونده. هدفشون هم از ساختن این قلعه ها مشخص بوده: کنترل مسیرهای تجاری و استقرار نیروها و خانواده هاشون توی مناطق مهم و حساس.

کی و چطور ساخته شد؟

ساخت قلعه پرتغالی ها در هرمز بعد از اینکه پرتغالی ها جزیره رو سال 1507 میلادی فتح کردن، شروع شد. آلفونسو آلبوکرک، همون دریانورد معروف پرتغالی، دستور ساختش رو داد و ساختنش حدود 30 سال طول کشید! فکرشو بکن، 30 سال! هدفشون هم این بود که متصرفاتشون رو توی اقیانوس هند و خلیج فارس حسابی محکم کنن. قلعه فقط یه پایگاه نظامی نبوده، یه جورایی محل زندگی خانواده های پرتغالی ها هم بوده. می گن حدود سه تا پنج هزار نفر از پرتغالی ها توی این قلعه زندگی می کردن. پس یه شهر کوچک توی دل یه قلعه بوده!

پایان یه دوره: فتح قلعه توسط قهرمانان ایرانی

اما خب، هیچ اشغالی برای همیشه پایدار نمونده. توی دوران صفویه و زمان شاه عباس اول، استعمار پرتغالی ها توی جنوب ایران به پایان خودش رسید. قلعه هرمز هم مثل بقیه مناطق اشغالی، بالاخره آزاد شد. این اتفاق سال 1622 میلادی افتاد، یعنی بعد از 115 سال که بیگانه اینجا بود. امام قلی خان، یکی از سرداران شجاع شاه عباس، این قلعه رو فتح کرد و دوباره پرچم ایران روی اون برافراشته شد. این پیروزی نه فقط یه فتح نظامی، بلکه نماد اراده و مقاومت مردم ایران در برابر اشغالگری بود.

معماری قلعه هرمز: تلفیقی از قدیم و استحکام

قلعه پرتغالی ها در هرمز، در ابتدا یه مساحت فضایی حدود 20 هزار متر مربع داشته، ولی خب، زمان می گذره و خیلی چیزها تغییر می کنه. الان حدود 15 هزار متر مربع ازش باقی مونده و 5 هزار متر مربعش توی طول سال ها از بین رفته. اما همون چیزی هم که مونده، خودش یه شاهکاره. جالب ترین نکته درباره معماری این قلعه اینه که یه جورایی تلفیقی از معماری قلعه های قرون وسطایی اروپا و معماری خودمونی و ایرانیه. فکر کن، چقدر فکر و هنر پشت این بنا بوده!

ابعاد و مصالح به کار رفته

پلان قلعه پرتغالی ها یه شکل چند ضلعی نامنظم داره، یعنی یه جورایی انگار طبق هیچ قانون هندسی مشخصی ساخته نشده، ولی همین نامنظمیش بهش یه زیبایی خاصی داده. دیوارهای قلعه خیلی قطورن، حدود 3.5 متر ضخامت دارن و ارتفاع برج هاش هم به 12 تا 14 متر می رسه. واقعاً عظمتش رو از نزدیک که ببینی، شگفت زده می شی. توی ساخت این قلعه، از خاک قرمز خود جزیره هرمز استفاده شده که یه جورایی بهش هویت بومی داده. یه قسمت هایی از دیوارها رو با سنگ های آبی پوشوندن که از دور به رنگ دریا دیده بشه و قلعه رو توی چشم دشمن استتار کنه. این یعنی چقدر به جزئیات فکر می کردن!

یه نکته خیلی باحال دیگه اینه که توی ساخت این قلعه از یه نوع سنگ خاص استفاده شده، سنگ های اسفنجی. این سنگ ها هم خیلی مقاومن و هم یه ویژگی عجیب دارن: کمک می کنن آب تصفیه بشه. به خاطر همین ویژگی، پرتغالی ها می تونستن آب رو توی آب انبارهای قلعه برای یه سال کامل ذخیره کنن. واقعاً خلاقیت و مهندسی اون زمان توی این قلعه موج می زنه.

آب انبار اسرارآمیز قلعه: منبع حیات در دل تاریخ

یکی از مهم ترین بخش های قلعه، آب انبار بزرگشه. برای مردمی که توی یه جزیره خشک مثل هرمز زندگی می کردن، آب حکم طلا رو داشت. این آب انبار یه فرم خاصی داره، مثل معماری گوتیک به شکل بیضی ساخته شده. ابعادش هم خیلی بزرگه: 5.8 در 15.30 متر! عمق اصلیش هم 3 متر بوده و حدود 263 متر مکعب آب توش جا می شده. تصور کن چه حجمی از آب رو می تونستن اونجا ذخیره کنن. دور تا دور آب انبار یه فضاهایی به اسم غلام گرد وجود داره که عرضشون بین 1.20 تا 1.60 متره. سقف این آب انبار رو با قوس هایی بین ستون ها که از گچ ساخته شده بودن، سرپا نگه داشتن. این آب انبار در مجموع 10 ستون داره. واقعاً شاهکار مهندسیه! این بخش اهمیت زندگی پرتغالی ها در این قلعه رو نشون میده.

قلعه پرتغالی ها در هرمز با دیوارهای قطور 3.5 متری و برج های 14 متری، نمادی از استحکام و تلفیق معماری اروپایی و ایرانیه که با خاک سرخ جزیره و سنگ های آبی دریا ساخته شده تا در دل تاریخ بدرخشه.

بخش های مختلف قلعه: هر گوشه اش یه داستان داره!

وقتی وارد قلعه پرتغالی ها در هرمز می شی، انگار داری وارد یه هزارتوی تاریخی می شی. این قلعه از بخش های مختلفی تشکیل شده که هر کدومشون کاربرد خاصی داشتن و حسابی دیدنی ان. از ورودی ها و برج های نگهبانی گرفته تا انبارهای تسلیحات، آب انبار بزرگ (که قبلاً در موردش حرف زدیم)، سربازخونه، زندان، مقر فرماندهی، تالارها و اتاق های اقامت با سقف های هلالی، همه و همه اینجا هستن. حتی یه سیاه چال و انباری هم داشته که فکر می کنی چه اسراری تو دلشون پنهان شده.

قلعه هرمز یه حیاط نیم دایره ای هم داره که توش دو تا توپ جنگی بزرگ می بینی که از همون دوران پرتغالی ها اونجا موندن. اگه از بیرون قلعه هم نگاه کنی، یه سری توپ های جنگی بزرگ دیگه می بینی که به توپ های نادری معروفن. پشت بام قلعه هم که نگو! یه چشم انداز فوق العاده و تماشایی به آب های نیلگون خلیج فارس داره که از اون بالا می تونی ساعت ها به دریا خیره بشی و از زیبایی بی نظیرش لذت ببری.

کلیسای قلعه پرتغالی ها: جایی که تاریخ و مذهب بهم گره خوردن

یه بخش دیگه که خیلی خاصه، کلیسای زیرزمینیه که درست تو مرکز حیاط قلعه پرتغالی ها قرار داره. این کلیسا دو ردیف ستون سنگی دایره ای شکل داره که با قوس های خیلی خوشگل از سنگ های مرجانی ساخته شدن. این ستون ها رو یه جوری ساختن که انگار از نخل های جنوب الهام گرفتن، یعنی یه جورایی ترکیب معماری پرتغالی و ایرانی رو می تونی اینجا هم ببینی. خیلی جالبه که چطور این دو فرهنگ توی یه بنای واحد کنار هم قرار گرفتن.

البته بعد از یه مدت که این کلیسا ساخته شد، به خاطر بارون های زیاد و نفوذ آب به داخل، کاربریش عوض شد و تبدیل به آب انبار شد. مراسم مذهبی و مناسبات دیگه رو هم توی دالان ها و راهروهای قلعه برگزار می کردن. فکر کن، یه کلیسا که تبدیل شده به آب انبار! هر گوشه این قلعه یه داستان عجیب و غریب برای تعریف کردن داره.

راهنمای کامل برای یه بازدید دلچسب از قلعه پرتغالی ها در هرمز

خب، اگه تا اینجا حسابی ذوق زده شدی و دلت می خواد از قلعه پرتغالی ها توی هرمز دیدن کنی، چند تا نکته هست که باید بدونی تا سفرت حسابی خاطره انگیز بشه. جزیره هرمز هواش گرم و آفتابیه، مخصوصاً توی فصل های گرم تر. پس حواست باشه که چی با خودت برداری و چطور برنامه ریزی کنی.

چطور به جزیره هرمز و بعد به قلعه برسیم؟

اول از همه باید خودت رو به استان هرمزگان و جزیره دوست داشتنی هرمز برسونی. دو تا راه اصلی برای رسیدن به این جزیره هست که الان برات میگم:

1. راه هوایی: اگه عجله داری یا دوست نداری خیلی توی راه باشی، بهترین راه اینه که با هواپیما بیای. البته پرواز مستقیم به هرمز نداریم، باید بلیط هواپیما برای بندرعباس یا جزیره قشم بگیری. وقتی رسیدی اونجا، تازه نوبت سفر دریاییه. از بندرعباس (پایانه شهید حقانی) یا قشم (پایانه ذاکری) می تونی با شناور، لنج یا کاتاماران خودت رو به هرمز برسونی. مسیر دریایی از بندرعباس معمولاً حدود 40-50 دقیقه طول می کشه.

2. راه دریایی: اگه اهل سفرهای دریایی هستی و دوست داری از همون اول حس و حال جنوب رو تجربه کنی، می تونی مستقیم به یکی از بندرهای جنوبی مثل بندرعباس یا قشم بری و از اونجا با شناورهای مسافربری (که مرتب در حال رفت و آمد هستن) راهی هرمز بشی. اینجوری هم لذت سفر دریایی رو می بری و هم از چشم انداز خلیج فارس نهایت استفاده رو می کنی.

وقتی به اسکله هرمز رسیدی، قلعه پرتغالی ها فاصله خیلی کمی باهاش داره. کافیه از همون بندرگاه به سمت شمال شرقی جزیره چند دقیقه پیاده روی کنی تا خودت رو جلوی قلعه ببینی. مسیرش خیلی راحته و نیاز به وسیله نقلیه خاصی نداره.

بهترین زمان و ساعت برای سفر به هرمز و دیدن قلعه

همون طور که گفتم، هرمز یه جزیره گرمسیر محسوب میشه. اگه می خوای حسابی از سفرت لذت ببری و گرمای هوا اذیتت نکنه، بهترین زمان بازدید از قلعه پرتغالی ها و کلاً جزیره هرمز، از اواخر پاییز تا اوایل بهاره. یعنی از آبان ماه شروع کن تا فروردین ماه سال بعد. توی این فصل ها هوا حسابی خنک و دلنشینه و می تونی با خیال راحت توی جزیره بگردی و از جاهای دیدنیش لذت ببری.

تابستون رو اصلاً پیشنهاد نمی کنم، چون گرمای جنوب واقعاً طاقت فرساست و نمی ذاره حسابی از گشت وگذارت لذت ببری. حالا که بهترین فصل رو فهمیدی، برای بازدید از خود قلعه، بهترین ساعت ها رو بهت پیشنهاد می کنم: یا اوایل صبح برو که هوا هنوز خنکه و آفتاب خیلی تیز نشده، یا نزدیک غروب آفتاب برو که هم هوا ملایم تره و هم می تونی غروب خورشید رو از بالای قلعه ببینی که واقعاً منظره فوق العاده ای داره.

وسایل ضروری و نکاتی که باید قبل از رفتن بدونید

خب، حالا که داری میری قلعه پرتغالی ها، چند تا چیز رو حتماً یادت باشه که با خودت ببری:

• کفش راحت: قراره کلی پیاده روی کنی و روی سنگ و خاک راه بری، پس یه کفش راحت حسابی لازمت میشه.
• کلاه آفتابگیر، عینک آفتابی و کرم ضدآفتاب: آفتاب هرمز شوخی نداره، پس حتماً خودت رو در برابرش محافظت کن.
• آب آشامیدنی و خوراکی سبک: توی قلعه فروشگاه یا رستوران خاصی نیست، پس یه بطری آب خنک و یه خوراکی سبک با خودت ببر که توی طول بازدید کم نیاری.
• دوربین عکاسی: اینجا پر از سوژه های قشنگ برای عکاسیه، حیف میشه اگه دوربین نداشته باشی.
• احترام به بافت تاریخی و محیط زیست: یادت باشه اینجا یه میراث ملیه، پس مراقب باش به جایی آسیب نرسونی و زباله نریزی.

هزینه و ساعات بازدید: چقدر پول و وقت لازم داریم؟

برای بازدید از قلعه پرتغالی ها در هرمز، باید یه مبلغ کوچیک رو به عنوان ورودی پرداخت کنی. این هزینه معمولاً خیلی زیاد نیست و بیشتر جنبه نگهداری از قلعه رو داره. ساعات کاری قلعه هم معمولاً از 8 صبح تا 5 عصر هست. پس توی این بازه زمانی می تونی برنامه ریزی کنی و از این بنای زیبا دیدن کنی. البته همیشه خوبه قبل از سفر یه چک کوچیک بکنی که ساعات بازدید عوض نشده باشه.

جاهای دیدنی اطراف قلعه: هرمز فقط قلعه نیست!

هرمز واقعاً یه جزیره شگفت انگیزه و کلی جای دیدنی دیگه هم داره که می تونی توی برنامه سفرت بعد از دیدن قلعه پرتغالی ها بذاری. خیلی از این جاذبه ها هم خیلی به قلعه نزدیک ان و می تونی با یه تیر چند تا نشون بزنی:

بازارچه ساحلی هرمز

درست کنار قلعه پرتغالی ها و روی خاک های خوش رنگ و قرمز جزیره، یه بازارچه ساحلی دنج و جذاب هست. اینجا می تونی صنایع دستی محلی رو ببینی که با عشق و هنر دست زنان جزیره ساخته شدن. از گردنبند و دستبندهای صدف دوزی شده و بادزنگ های قشنگ گرفته تا اقلام سوزن دوزی شده و شیشه های کوچیکی که توشون خاک های رنگی جزیره رو ریختن، همه و همه اینجا پیدا میشه. یه جای عالی برای خرید سوغاتی های خاص و محلی.

عمارت سرخ

عمارت سرخ هرمز، یه بنای دیگه با معماری خیره کننده، دقیقاً کنار قلعه پرتغالی ها قرار گرفته. این عمارت که می گن توی دوران پهلوی برای فرح، همسر شاه، ساخته شده بود، نمای بیرونیش با همون خاک سرخ جزیره پوشیده شده و حسابی چشم نوازه. معماریش جوریه که انگار با شرایط منطقه و محیط حسابی عجین شده. از نحوه قرار گرفتن پنجره هاش گرفته تا طرح های روی درهاش، همه چیزش خاصه و از زمان خودش جلوتر بوده. این عمارت واقعاً نماد زیبایی های بومی هرمز محسوب میشه.

موزه دکتر نادعلیان

اگه دنبال یه تجربه فرهنگی تر هستی، موزه دکتر نادعلیان رو از دست نده. این موزه که اونم نزدیک قلعه پرتغالی هاست، حسابی حس وطن دوستی و عشق به هنر رو تو دل آدم زنده می کنه. اینجا می تونی با فرهنگ و هنر بومیان هرمز آشنا بشی: نقاشی روی کوزه، نقاشی روی شیشه، سوزن دوزی های ظریف، و کلی صنایع دستی دیگه که حاصل دسترنج زنان هنرمند جزیره ان. علاوه بر اینا، آثار شخص دکتر احمد نادعلیان، هنرمند محیطی معروف و شناخته شده بین المللی، هم توی این موزه به نمایش گذاشته شده. یه جای فوق العاده برای آشنایی با هنر و فرهنگ یه منطقه خاص.

خانه جری پولاک

یه جاذبه دیگه که باز هم نزدیک قلعه پرتغالی هاست، خانه جری پولاکه. جری پولاک یه هنرمند اهل چک بوده که اواخر دهه 40 شمسی اومده هرمز و حدود 10 سال توی این جزیره زندگی کرده. توی همین مدت، سه تا بنای مهم رو توی هرمز ساخته: اولیش مدرسه جری پولاکه، بعد یه اقامتگاه تفریحی نزدیک همین قلعه پرتغالی ها، و بعدش هم خونه شخصی خودش که محل کار و زندگیش بوده. خونه جری پولاک اوایل دهه 50 ساخته شده و جالبه بدونی جری پولاک یه معمار خودساخته بوده و این رشته رو توی دانشگاه نخونده بود! توی فیلم سازی و نقاشی هم دستی داشته و حتی یه چند تا نقاشی و یه فیلم کوتاه 8 میلی متری ازش باقی مونده. این خونه سال 1380 ثبت ملی شده و چند بار هم مرمت شده. بازدید از این خونه، یه پنجره رو به زندگی یه هنرمند جهان دیده توی دل هرمزه.

جاذبه های طبیعی نزدیک: زیبایی های شگفت انگیز هرمز

هرمز پر از زیبایی های طبیعی بی نظیره که حتی اگه کمی از قلعه دورتر باشن، با یه وسیله نقلیه کوچیک (موتور یا سه چرخه) می تونی به راحتی ازشون دیدن کنی:

• دره نمک: یه دره با کوه های نمکی که از دور سفید و درخشان به نظر میرسن.
• دره مجسمه ها: اینجا باد و فرسایش، صخره ها رو به اشکال عجیب و غریب و شبیه مجسمه های طبیعی درآورده. واقعاً دیدنیه!
• دره رنگین کمان: خاک های این دره انقدر رنگارنگن که انگار یه نقاشی طبیعی باشن. از رنگ قرمز و نارنجی گرفته تا سبز و آبی.
• ساحل سرخ: همون طور که از اسمش پیداست، شن های این ساحل به خاطر وجود مواد معدنی خاص، قرمزرنگن. یه منظره فوق العاده و منحصر به فرد که بهترین جا برای دیدن غروب آفتابه.

کجا اقامت کنیم؟ گزینه های شب مانی در هرمز

اگه دلت خواست چند روزی توی هرمز بمونی و حسابی توی این جزیره غرق بشی، گزینه های اقامتی خوبی هم برات وجود داره. هرمز پره از اقامتگاه های بوم گردی که می تونی توی اونا بمونی و حس و حال زندگی محلی رو تجربه کنی. این اقامتگاه ها معمولاً خیلی دوست داشتنی و صمیمی ان و حسابی بهت خوش می گذره. علاوه بر اون، می تونی سوئیت و خونه های سنتی رو هم رزرو کنی. اگه هم دنبال هتل های کلاسیک تری، هتل هایی مثل هتل ساحل سرخ هرمز، اقامتگاه ساحلی سرای آرین، اقامتگاه چندل هرمز و هتل هرمز هم هستن که می تونی انتخابشون کنی. توی این اقامتگاه ها، می تونی حسابی استراحت کنی و برای گشت وگذار روز بعدت آماده بشی.

از هرمز فراتر: یه گشتی در قلعه های پرتغالی دیگه ایران

پرتغالی ها برای اینکه بتونن مسیرهای تجاری دریایی رو توی خلیج فارس کنترل کنن و نفوذشون رو گسترش بدن، فقط توی هرمز قلعه نساختن. توی نقاط دیگه هم کلی قلعه های مشابه دارن که هر کدومشون داستان خودشون رو دارن. هدف کلیشون هم از ساخت این قلعه ها، کنترل مناطق استراتژیک، استقرار نظامیان و تسلط بر راه های تجاری بوده. بریم یه نگاهی بندازیم به بقیه این قلعه ها:

قلعه پرتغالی ها در قشم

این قلعه یکی از بزرگترین قلعه های پرتغالی ها در ایرانه که توی جزیره قشم قرار داره. یه ویژگی جالبی که داره اینه که روی یه تپه ساخته شده، برای همین از اونجا می تونستن کل منطقه و دریا رو زیر نظر داشته باشن. مساحتش بیشتر از 2000 متر مربعه و با سنگ های آهکی، گچی و ملاط ساروج محلی ساخته شده. توی این قلعه هم بخش هایی مثل سربازخونه، مقر فرماندهی، زندان، کلیسا، تالار، انبار مهمات و یه آب انبار بزرگ وجود داره. چهار تا برج نگهبانی با ارتفاع 12 متر هم توی چهار گوشه اش هست. این قلعه توی سال 1377 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده و معماریش ترکیبی از سبک قرون وسطایی اروپا و معماری ایرانیه.

قلعه پرتغالی ها در بندر کنگ

بعد از اینکه پرتغالی ها از شاه عباس صفوی شکست خوردن و مجبور به عقب نشینی شدن، اجازه گرفتن که یه قلعه توی بندر کنگ بسازن که بیشتر برای تجارت استفاده می شد. البته الان از اون قلعه فقط چند تا ستون باقی مونده که یادگار اون دوران تجاری هستن. این قلعه به خاطر موقعیت جغرافیایی خیلی خوبش، یه مرکز اصلی تجارت برای پرتغالی ها محسوب می شد.

قلعه پرتغالی ها در چابهار

این قلعه هم از همون دوران تسلط پرتغالی ها بر جنوب باقی مونده، اما جالبه که خود پرتغالی ها نساخته بودنش و فقط ازش استفاده می کردن. سبک معماریش شبیه معماری صفویانه، مخصوصاً با اون دیوارهای هشت ضلعی و شباهتش به کاروانسراهای شاه عباسی، این حدس رو تقویت می کنه که شاید قبل از پرتغالی ها هم وجود داشته. البته توی دوره های بعدی، بخش هایی به معماریش اضافه شده.

قلعه پرتغالی ها در لارک

قلعه لارک هم نماد دوران حکومت پرتغالی ها بر خلیج فارسه و توی دوران صفویه ساخته شده. اما بعد از اینکه پرتغالی ها شکست خوردن، این قلعه کاربریش عوض شد و حاکمان جزیره ازش به عنوان زندان استفاده می کردن. حتی توی زمان بلاهای طبیعی مثل سیل و طوفان، مردم ازش به عنوان پناهگاه استفاده می کردن. واقعاً چه تغییر کاربری های عجیبی توی این قلعه ها اتفاق افتاده!

حرف آخر: یه سفر تاریخی و فراموش نشدنی در هرمز

خب، رسیدیم به آخر این سفر طولانی اما جذابمون به هرمز و قلعه پرتغالی ها. همون طور که دیدی، بازدید از قلعه پرتغالی ها در هرمز فقط یه تفریح ساده نیست، یه تجربه عمیق تاریخیه که می تونه حسابی ذهنت رو درگیر خودش کنه. این قلعه با اون دیوارهای محکم و بخش های مختلفش، قصه استعمار و مقاومت رو برای ما روایت می کنه و نمادی از هویت و پایداری مردمان سرزمینمونه. قلعه هرمز فقط یه بنای خشک و خالی نیست، یه گنجینه پر از خاطره و درسه که باید ازش محافظت کنیم.

امیدوارم این راهنما بهت کمک کرده باشه که یه تصویر کامل از قلعه پرتغالی ها و جزیره هرمز توی ذهنت داشته باشی و برنامه ریزی کنی که حتماً یه روز خودت رو به این جزیره زیبا برسونی و از نزدیک عظمت این بنای تاریخی رو حس کنی. هرمز واقعاً یه جای خاصه که باید با دل و جون کشفش کنی. پس چمدونت رو ببند و آماده یه سفر فراموش نشدنی شو!